Volledige werken. Deel 2

[p. 217]

De Heilige Dorothea.
Eene Legende.

Na dat Gods zoon aen 't heilig kruis

Was voor ons heil gestorven,

En dat het menschdom door zyn dood

Weêr 't leven had verworven;

Zag men de boozen, groot in tal,

Zich 't allenkant bekeeren;

En sterven voor het waer geloof,

En 't heilig woord des Heeren.

Er leefde toen in Griekenland

Een maegdke vroom en teere,

Dat in een bloemenperk heur tyd

Besteedde aen God den Heere.

Eens had zich 't Godskind haer vertoond,

In leliën en roozen;

En sedert had zy plegtig hem

Tot bruidegom verkozen.

Zy vlocht Hem menig tuil ter eer,

Bewaekte die met zorgen,

[p. 218]

 

En zong den Heiland lof en prys

 

Van d'avond tot den morgen.

 

 

 

Eens was zy onder eenen boom,

 

In vasten slaep gezegen;

 

Toen straelde een glinstrend starrenlicht

 

Heur oog verblindend tegen.

 

 

 

Zy schrikt, en knielt met bukkend hoofd

 

Voor 't schitterend gewemel;

 

Want dra herkent ze een luchtgezant,

 

Een engel uit den hemel.

 

 

 

Daer biedt hy haer drie roozen aen,

 

Geplukt uit hooger hoven;

 

Vereert heur voorhoofd met een zoen,

 

En vliegt weêr op naer boven.

 

 

 

En als zy uit de sluimring schoot,

 

Nog duizlig van de klaerheid;

 

Vond zy de roozen aen heur borst,

 

Ten blyk der echte waerheid.

 

 

 

Heur hart ontstak in feller gloed,

 

Om eens den Heer 't aenschouwen;

 

En al heur hoop en uitzigt bleef

 

Zy op dees wenschen bouwen.

 

 

 

Twee dagen bleef de drielingsbloem,

 

Als diamantsteen brallen;

 

Maer met het derde morgenlicht,

 

Begon heur loof te vallen.

 

 

 

Zy kwynde mede, en de engel kwam,

 

Met bruidgoms tooi omhangen,

 

En droeg haer in het hemelhof

 

By Jesus haer verlangen.

Van verre naer het hoogduitsch.