Volledige werken. Deel 2 (1884)

Volledige werken. Deel 2

(1884)–Theodoor van Rijswijck– rechtenstatus

Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende



[pagina 63]
De Arme Luitspeler. Er trok een oude liereman Langs d'oever van den Rhyn; Hy was zoo arm als oud en grys, Zoo zwak en zoo vol pyn. ‘Ach!’ zuchtte hy, ‘waer zal dit heen? Myn kracht is gansch vergaen, En nergens tref ik heul noch troost Noch medelyden aen. Als ik voor jaren lustig zong, Vroeg ieder my te gast; Nu ben ik oud en krachteloos, En iedereen tot last. Nu dwael ik eenzaen om en rond, En ween myn aenzicht nat; Helaes! myn zang is dof en schor, Myn snaren voos en mat.’ Zoo trok hy langs den stroom naer Maints, Voorby een bidkapel; Waeruit een kleppend klokje klonk, Zoo statig en zoo schel.
[pagina 64]
Daer hield hy voor den ingang stil En zag op 't hoog altaer, Het prachtig beeld der Moeder Gods, Van goud en paerlen zwaer. Vol aendacht kwam hy nader by, En voelde als in zyn hart, Dat daáér nog troost en redding was, En balsem voor de smart. Hier weent en snikt hy droef te moê Zyn leed en lyden uit; En speelt de Moedermaegd ter eer' Een liedjen op de luit. ‘Ach!’ bad hy ‘klinkt myn toon te flauw, Zoo helder als voorheen; U maekt de schorre vedel niets, Gy hoort het hart alleen.’ Hy sprak, en wilde verder gaen; Maer zie, van 't hoog altaer, Werpt hem het beeld een schoentje toe Van goud en paerlen zwaer. Onthutst nam hy die gift tot zich, Hy dankte wat hy mogt; Trok naer de stad waer hy zich ras En brood en deksel kocht. Daer vatte hem het hooggeregt Al daedlyk by den kop; En bragt hem onbeleefd en wreed Ter strenge vierschaer op. - ‘My gaf het beeld den schoen tot loon;’ Riep de arme man versaegd: ‘Dit tuig ik u voor God den heer En voor de Moedermaegd!’
[pagina 65]
Zy hoorden na zyn eeden niet, Zyn straf werd daergesteld; En als een dief moest hy ten dood, Op 't schandig galgenveld. Zy slepen hem er woedend heen. By ruwen stoot en slag. Maer als hy langs het kerkje ging. En 't prachtig beeld weêr zag: Dan riep hy luid, ‘o Moeder Gods! Om 't leed dat u beviel; Ik offer u myn leven op, Behoed myn arme ziel! Haest ben ik alle rampen door, En leed en lyden uit; Neem dan tot dank het laetste lied, Van myne doffe luit.’ Hy stemde en zong, en wilde voort; Maer zie, van 't hoog altaer, Werpt hem het beeld den tweeden schoen, Van goud en paerlen zwaer! Ontzet en tot de ziel geraekt, Zag 't volk die wondren aen; En riep ontroerd: o God! gy laet De braven niet vergaen. - Zy vielen op hun aengezigt, En juichten in den heer; En zongen met den liereman, De Moeder Gods ter eer'. (Naer het Hoogduitsch.)

Vorige Volgende