Volledige werken. Deel 1

[p. 381]

Dichterlyke bespiegeling op het Onze Vader

[p. 382]

De eerste uitgave verscheen in 1842; de tweede in 1843.

[p. 383]

Opgedragen aen myne jongere zuster Maria, gasthuisnonne in het Sticht der Vincentezusters te Zele, in Oostvlaenderen.

Wat toch, kan in 't land der tranen,
Aen de kruipende onderdanen

Van den rampspoed en den dood,

Nog een luttel troost doen smaken?
Nog een zuchtje min doen slaken,

By het prangen van den nood?

Wat doet, als wy eenzaem treuren,
Ons den schedel soms nog beuren

Tot verheeling van de smart?

Wat doet ons verduldig lyden
In den opdrang van het stryden

Met een aengemoedigd hart? -

't Is die korte stille bede,
Die de God van heil en vrede

Aen zyn volgers heeft geleerd:

Om van de Almagt af te smeeken,
Wat ons ligchaem mogt ontbreken,

Wat er aen ons ziele deert.

Dit is balsem die kan heelen,
Die ons sterkte meè zal deelen,

En den loop van 't kwaed belet.

[p. 384]

 

Heil hem! die het wil gebruiken,

 

Om des werelds list te ontduiken;

 

Krachtig is dit godsgebed!

 

 

 

Het versterkt ons ziel en ader,

 

Brengt het hemelryk ons nader,

 

En ontvoert ons aen het stof.

 

Hooger dan de starren glimmen,

 

Kan die stille bede klimmen,

 

Waer zy steeds Gods ooren trof.

 

 

 

Zuster, gy die afgesneden,

 

Van des werelds ydelheden,

 

Arme weezen leert en hoedt;

 

Kranke en afgeleefde gryzen,

 

Troost en hulpe wilt bewyzen,

 

En voor 's menschen boosheid boet:

 

 

 

Gy kent de innerlyke waerde

 

Beter dan een slaef der aerde,

 

Van des heilands lievlingsbeê;

 

En, hoe wy ze noodig hebben,

 

Tegen 's duivels looze webben,

 

In dit dal van ramp en wee.

 

 

 

U zy dit myn werk geschonken!

 

Eeuwig zal uw naem staen pronken

 

Aen het hoofd van myn gedicht.

 

En, als Ge eenzaem opgetogen

 

In den Heer, uw beê ten hoogen

 

Voor het heil der schepslen rigt:

 

 

 

Denk dan, dat de tooverdansen

 

Van de wereld, met hun glansen,

 

My omgeven bont en bly;

 

Dat het kwaed zoo gul kan wenken...

 

Zuster, bid dan uit herdenken

 

Soms een Vaderons voor my!

 

 

 

Antwerpen, 17 september 1842.