Volledige werken. Deel 1
(1884)–Theodoor van Rijswijck–
Auteursrecht onbekend
[pagina 344]
| |
Waer toch, waer toch moet dit heên?
Zou dit soms de voorboô wezen,
Dat een ongebonden geest,
Die reeds zetelt in uw leest
En noch 't goed noch 't kwade vreest,
U zyn schandleer vuor zal lezen?
Dat hy u van 't ware spoor,
Afgeleegne paden door,
Naer een bang verschiet zal leiden,
Waer de kwalen elk verbeiden?
Duidt dit soms van nu af aen,
Dat gy 't brave zult versmaèn?
Dat gy ordeloos en wild
Zult met eer en rede spotten,
Tegen 't goede zamen rotten
En het varen in het schild?
O! dit wil ik toch niet hopen,
Dat gy zóó verkeerd zult loopen;
Sloot de knokkelige dood
U dan tydig in zyn schoot;
Eer gy ooit myn oude dagen
Zoudt met schande en oneer plagen!
'K weet het, 's levens weg is glad,
En zoo hobb'lig is het pad,
Dat d'omzigtigsten van allen,
Door een valsch genot verblind,
Dikwyls in een afgrond vallen,
Waer men hulp noch uitkomst vindt.
'T yd'le lacht het hart zoo tegen,
En de jeugd is zoo genegen
Om heur zypad in te slaen;
D'eerste stap is licht gedaen.
Eens gesukkeld van de baen,
Is 't zoo moei'lyk om te keeren,
En de tegenheên te weren:
Maklyk scheurt men zyne kleêren,
Waer slechts braem en dorens staen.
Laet een bloem uw hart veroovren,
Laet z'u luchtkasteelen toovren,
En u sling'ren in den stroom;
Laet uw hartjen al eens jooken,
| |
[pagina 345]
| |
Dit 's geen arm of been gebroken,
Dit verzwindelt als een droom.
Doch waer heên gy ook moogt zweven,
Welk verschiet u tegen licht,
Blyf getrouw aen eer en pligt,;
Mocht u lust of leed omgeven
Jongen, houd de deugd in 't zicht.
O! de tyd dien wy beleven
Drukt op vlaemsche nekken zwaer.
Die het uitheemsch aen wil kleven,
Zede en ziel ten besten geven,
Is soms ras van zessen klaer.
Maer zyn vaderland verzaken;
Om aen weinig gouds te raken,
Om een karig schand'lyk loon,
'T volksbestaen met smaed en hoon,
'T overladen; tael en zeden
Looch'nend overhoop te treden;
Schynt in veler oogen schoon.
Ach! die smet bekruipt de harten,
Van het jeugdig vlaemsche bloed...
Jongen! tier en raes en woed;
Maer dien aenval moet gy tarten,
Dan zy 't oovrig nog al goed.
Want dit zoude ik nooit gedoogen,
Dat gy door 't onecht bewogen,
Mede aen Neêrlands omkeer wrongt,
En het heiligst recht verdrongt.
Neen! de borst door u gezogen,
En de grond door u betreed:
Blyven u als 't licht der oogen
Immer lief, in last en leed.
En hoort g' ooit don landaerd lak en
Door een onbezonnen guit;
Val met vuist en last'ring uit:
Leer d'elend'ling, dat de Belgen
Immer Belgen zullen zyn;
Dat zy geenen hoon verzwelgen,
Hoe rampzalig ook en klein.
Want, hoe zoude ik 't my verkroppen...
| |
[pagina 346]
| |
God verhoede my die schand!
'K voel myn borst reeds hevig kloppen,
En myn voorhoofd gloeit en brandt.
Jongen, groei en bloei op aerde....
Zie myn oog ontwelt een traen:
Jongen, houd 's lands eer in waerde
En word nooit een Gallomaen. -
'K was daer even schier aen 't kyven;
Wil niet aen uw oogjes wryven,
Kleine, neen gy weet nog niet
Wat dit alles toch bediedt.
Jongen, maer de roep eens dichters
Is een al te zware taek!
Tegen alle omwent'lingstichters,
Tegen elke valsche baek,
Moet hy aenstonds, 't zwaerd der wraek
In de vuist, ten stryde trekken;
Moet hy and'ren mede wekken
Om 't verderf te keer te gaen,
Dit 's zyn zending, zyn bestemming,
Dit 's de leidraed op zyn baen;
En geen magt die ooit een stremming
In zyn geestdrift deed ontstaen.
Dichters, waren als de telgen
Van de goden, eens vermaerd...
Doch, helaes! hier by de Belgen
Schaers een lieter Leuvens waerd.
Hoe verkeerd ligt hier de kaert!
Vraeg het volk eens naer de helden
Die het land heeft voortgebragt,
Die in vesting en in velden
Voor de vryheid zyn geslagt...
O! wat zyn zy te beklagen,
Die in deez' bedroefde dagen
Toetsen aen de vlaemsche lier!
Maer toch moedig, maer toch dapper,
Hoe ook 's vyands wimpel wapper
En 't onechte zegevier.
Maer noodlottig, hartverbrekend...
Jongen! zoo g' op roem ooit rekent,
| |
[pagina 347]
| |
Ooit naor lauwerblaedren haekt:
Zoo die drift ooit in uw blaekt,
Wil naer Gretry 's eerspoor zoeken,
Of gryp groote schilderdoeken;
Want de hofstoet zal u vloeken,
Zoo g'u in 's lands tael vermeet:
Jongen, wordt toch geen poëet! -
Maer wat wil ik palen stellen
Aen de driften, die natuer
Zelf van voor 't geboorten uer,
Door uw aenzyn heen deed snellen?
Neen, die vlammen te beknellen,
Te verhind'ren in haer vlugt;
Is slegts meerder togt en lucht
Aen den drang der neiging geven.
Wil dan, wil in Godsnaem zweven,
Door uw zielzucht opgewekt,
Waer het lot u henen trekt.
Groei en bloei in deugd en zeden,
Neem uw reispak op de leden,
En trek opgeruimd van zin,
Ras de wyde wereld in.
Breek nooit, sta gelyk een ceder;
Struikel, maer hervat u weder;
Leer het valsche, en gruw er van.
Voel uw zending, stroom haer tegen,
Of 't u ramp of bloemen regen';
Ga! volvoer uw eigen plan
En blyf steeds een eerlyk man.
1841.
|
|