Volledige werken. Deel 1
(1884)–Theodoor van Rijswijck–
Auteursrecht onbekend
[pagina 327]
| |
'T is toch zoo schoon, wanneer een vorst
Zyn minderen verstaet!
Ik weet het, ieder koning was
Op ver geen Mitridaet.
Gaet nu eens naer een hoofdstad heên,
En vraegt een na zyn meid;
Ge kunt de huiskat nog niet zien,
'K laet staen zyn majesteit.
Welaen, vorst Karel en zyn stoet,
Trok eens door Brabant voort.
Zy hielden by een dorpje stil,
In een verwyderd oord.
De keizer trad een herberg in,
En dronk een kan bruin bier,
En hield een praetje met den waerd,
Gezeten aen het vier.
De paerden stonden by een poel,
En laefden hunnen dorst;
En 't water smaekte hun zoo goed
Als 't bier aen hunnen vorst.
Intusschen kwam het volk te been,
Om Karel eens te zien;
En hy, hy toonde zich zoo graeg,
Aen Neèrlands vrome liên.
En als de vorst te paerde steeg,
En verder voort woû gaen;
Hield hem zyn hengst een weinig by
Den boord van 't water staen.
Het dier wilde eerst... wat wilde 't ook...
Kom kom toch, woord is woord!
Het piste eens, met permissie en,
Dan ging het spoedig voort.
| |
[pagina 328]
| |
(Het paerd bevindt zich als de mensch,
Ook al eens ligt in nood;)
Het water sloop langs kreek en goot
En sprenkelde in de sloot.
Er stond een statig dorp'ling by,
Met half verzilverd hair;
Die nam het een en ander zoo
Diepdenkend al eens waer.
Hy sprak: ‘dit beest gelykt zyn heer;
'T is wonder heel het hof
‘Is met de zelfde kwael geplaegd;
‘Is van de zelfde stof.’
De keizer, die het had gehoord,
Vroeg aenstonds aen den man:
‘Wat wilt gy daer meê zeggen vriend?
‘'K versta er 't fyn niet van! -
‘Ja!’ sprak de landman, ‘magtig vorst!
‘Wat dit beduiden wil...
‘Het paerd heeft als zyn majesteit
‘Wel juist de zelfde gril.
‘Hier is toch immers nats genoeg?
‘Nooit is de drenkpoel droog;
‘Uw paerd toch schonk er noch wat by
‘Eer 't met u henen toog.
‘Zoo zyn de grooten overal:
‘Waer 't nimmer noodig was,
‘Valt gunst op gunst, en gift op gift.
Als hier in dezen plas.
‘Waerom toch loosde 't beest zyn last,
‘Niet op een droogen grond?
‘En waerom deelt een vorst zyn schat,
Steeds aen baronnen rond?
| |
[pagina 329]
| |
‘Ik trok voorheên met u te veld,
‘En sleet al menig jaer,
‘Myn leven door in hongersnood,
‘In arbeid en gevaer.
‘Nu ly ik armoede en gebrek,
‘Gy ziet het vorst, en hy
‘Die nimmer zich in nood bevond,
‘Heeft jaer wedde en livrei!’
De brave keizer lachte er om,
En vond het halv'lings waer;
Hy schonk den man zyn gouden ring,
En zei hem eer hy verder ging:
‘Gy zyt van zessen klaer!’
|
|