Literair dagboek (1940-1950)

3 oktober 1941

Eindelijk kom ik er weer eens toe wat op te schrijven. Ik heb het al maanden lang in mijn gedachten.

Het is de fout van de intellectueel te menen, dat het verstand de wereld regeert.

Een voorgoed overwonnen volk moet uitsterven of zich assimileren.

Altijd weer voel ik me vereerd, als op straat een kind me spontaan groet.

[p. 70]

Ik heb gebeden dat mijn leven mag staan in het teken van eenvoud, helderheid en vrede. Geef mij een ‘eenvoudig oog’.

Wie is moedig? Die op de plaats waar hij is gesteld, het noodzakelijke blijft doen, ook al is hij bang.

De rest van mijn leven: een actief sterven.

(Onmiddellijk nadat ik het bovenstaande opgeschreven had, kwam het zwaarste bombardement dat Rotterdam sinds 14 mei 1940 heeft doorgemaakt.)