Anneliesje uit den Achterhoek

[p. 22]

Nieuw jaar!

‘Vannacht, om twaalf uur, dan komt het nieuwe jaar’, zegt vader. Nu, dan hebben de groote menschen feest, dat heeft Anneliesje allang gezien. Moeder heeft den heelen dag gebakken, oliebollen en appelbollen, het heele huis ruikt naar oude jaar.

's Avonds komen grootvader en grootmoeder, maar de kinderen moeten naar bed. Vader heeft beloofd, dat hij ze om twaalf uur eventjes halen zal, en zoo gebeurt het ook.

Slaperig wordt Anneliesje door Vader naar beneden gedragen; Berend is helder wakker, die loopt zelf.

Maar als ze binnenkomt, is ook Anneliesje op eens klaar wakker. Grootvader staat met een glas in de hand en drinkt op het nieuwe jaar, en buiten hoor je schoten aan alle kanten.

Dan wenscht ook Anneliesje allemaal: ‘Veel heil en zegen in het nieuwe jaar’ en dan gaat ze weer naar bed.

Maar nu wil ze dan toch wakker blijven, ze wil hooren of het waar

[p. 23]

is, wat de kinderen zeggen, dat de jongens van het dorp dan rond gaan en het jaartal schrijven van het nieuwe jaar, op alle huizen, waar de menschen geld geven voor het vaandelslaan met de kermis en met andere feesten.

Anneliesje blijft wakker, ze luistert en werkelijk, na een poosje hoort ze stemmen en een heele drukte op straat.

Als ze den volgenden morgen gaat kijken, dan staat er een prachtig jaartal op de deur.

‘Dan wordt het een goed jaar’, zegt Vader.

Maar nu moet ze zich haastig aankleeden, want ze moet heel veel menschen nieuwjaar wenschen en tegen iedereen, die ze ziet, roept ze: ‘Gelukzalig Nieuwjaar!’ Ze gaat met Berend naar alle Ooms en Tantes en naar den meester en de juffrouw van de school, en naar zoo veel anderen. En ze weet het zeker: als de menschen elkaar zoo vroolijk nieuwjaar wenschen, dan zal het een goed en prettig jaar worden.

Gelukzalig Nieuw jaar!

[p. 24]