Dagelyckse huys-catechisatie
(1700)–Franciscus Ridderus–
Auteursrechtvrij
[pagina 15]
| |
Nog niet van 't Harp-tuig weren
Nog binden toe mijn mond
Om mijnen God te eeren
In dees benauwden stond.
2. Ik wil u roem verheffen
Mijn toevlugt in de nood
Of my uw pijlen treffen
Uw trouw is ook seer groot;
En 'k vinde stof in 't midden
Van uwe grimmigheen
Met blijder hert t'aenbidden
Uw goedheids diepe zeen.
3. 'k Heb in voorgaende Jaren
Veel Oeveren besogt,
Veel Wateren doorvaren
En veel plaets ende logt
Verwisselt, onverdroten,
Tot Moor en Barbaer toe,
Maer noit meer gunst genoten
Als onder dese roe.
4. 'k Besogt doen Rijk en Landen
Maer 'k bleef my selver vremt,
Ik sag uitheemsche stranden
Maer 't hert was ongetemt,
'k Sag Barbaren en Mooren,
Die na het hoog gebied
Van 's Hemels-heer niet hooren,
Maer selver beter niet.
5. Ik sag de verre volken
Selfs verre van mijn God
En d' uit-gestreckte wolken
Maer vremt van sijn Gebod;
De Zee met al haer plasschen
Hoe vol van nat sy viel,
Was niet genoeg te wasschen
De smetten van mijn ziel.
6. Sy die ter Zee gaen varen
Bemerken voor en naer
Gods wond'ren, op de baren:
Soo seid de Harpenaer
Maer, Heer, u groote werken
Waren gering voor my
En sonder die te merken;
Sag haer mijn oog voor-by.
7. Maer 't geen mijn oogen sagen
Doen blind'lings over 't hooft,
Dat leerden my dees dagen
Dies, Heer, mijn ziel u looft.
't Kruis maekte my indagtig
Mijn sware sonden al
En deed' mijn ziele klagtig
Beweenen haer verval.
8. O uurken vol van zegen!
Schoon smertelijk voor 't vleis
(Wats aen de romp gelegen?)
Die soo een soet gepeis
My hebt gebragt te binnen
En tot het regte pad
Hebt aen gevoert mijn zinnen
Na 's Hemels Vrede-stad.
9. Gy moester nood'lijk wesen
Indien mijn ziel besmet
Van 't sonden-quaed genesen
Soud' werden, en geret;
Gy waert voor 't ettrig herte
De zal'ge medecijn,
Welkom dan uur van smerte
En aengename pijn!
10. Ja, 'k durf u welkom heten
Die hebt het beste goed
Ligt sonder u vergeten,
Gedrukt op mijn gemoed,
Schoon of gy 't lijf doet sugten
'k Ontrek my van u niet
Ik ken de zal'ge vrugten
Die men door u geniet.
11. 'k Heb liever vol van zeeren
En jammerlijk belaen
Te doen den wil des Heeren
En in sijn Rijk te gaen,
Als vry van all' ellenden
Te storten in den kuil
Daer wee is sonder enden
En eeuwiglijk gehuil.
| |
[pagina 16]
| |
12. Heer! slaet, ik wil het dragen,
Maer heiligt ook u slag,
Dat ik in uw behagen
Het mijne scheppen mag,
Versterkt my door uw kragten
Op dat mijn ziele, stil
En sonder wanhoops klagten
Rust onder uwe wil.
13. En is nog niet gekomen
Het einde van mijn smert,
So laet met d' ellend-stroomen
Ook wasschen in mijn hert;
De vloed van uw genade
Besoekt my met u heyl,
En dat my vroeg, en spade
Uw troost-spraek niet en feil.
14. Gy weet, hoe lang o Heer!
't Perk aen mijn kruis gestelt
En wat gy t' uwer eere
Hebt over my gevelt;
Wel aen ik ben te vreden,
Of lid tot lid versterft,
Soo na 't vergaen de leden
Mijn ziel u rust maer erft.
|
|