Vreugde-bergh, bestaende in nieu-iaers en kars-gesanggen, ziel-suchten, en andere opmerckende deuntjes (tweede deel)
(1661)–Cornelis Rhijnenburgh–
Auteursrechtvrij
[pagina 152]
| |
Stem: Gheklaeght zy u, O! Heer der Heeren.1. Soo dickmael als ick werd’ gedreven
Te dencken aen den Ionghsten dagh
Soo moeten al mijn leden beven,
Ten is dan niet gelijck het plagh.
| |
[pagina 153]
| |
De moedt ontvalt, de krachten glyen,
De Ziele schreyt,
Het sweet breeckt uyt aen alle zyen
Van bangigheyt.
2. Het zy ick eet, of gae te drincken,
Of dat ick yet wat anders doe,
My dunckt, ick hoor die stemme klincken,
Soo vreesselijck, ick weet niet hoe:
Staet op, en wilt ten Oordeel komen
Ghy dooden al!
O goede Godt! wie sou niet schromen
In dit geval?
3. Wie sou, O Heer! wie sou niet schricken,
| |
[pagina 154]
| |
Als sijn gedacht hier stille staet?
Wat sou een mensch sijn hert verquicken
Die dit te recht ter herten gaet,
Wanneer men denckt op ’t droevigh scheyen
Van Gods aenschijn,
Wie soud’ dan heen gaen uyt vermeyen
En vrolijck zijn?
4. Vrees heeft de Zee-luy ingenomen
Wanneer de windt geweldigh blaest,
Als ’t doch op ’t schip schijnt aen te komen
Dan worden sy noch meer verbaest;
Maer als het nu begint te sincken,
Wat hoort men dan
| |
[pagina 155]
| |
Een droeve stem in d’oore klincken
Van alle man.
5. De Boose zijn dan oock verslagen
Als ’t Oordeel Gods hem openbaert,
En als haer Godt voor Recht komt dagen
Soo worden sy noch meer vervaert:
Maer als sy in die diepe kuylen
Ter Hellen gaen,
Wat sal der dan een bitter huylen
By hun ontstaen?
6. Wat sullen sy al tranen laten,
Wat droeve klachten brenghen voort?
Maer ’t sal haer niet een siete baten,
| |
[pagina 156]
| |
Al kloppen voor een doove poort:
Sy hebben hoop noch troost te wachten,
Maer Ziel-verdriet,
Met sucht op sucht, en klacht op klachten,
En anders niet.
7. Als Esau om den milden Zegen
By Isaac sijnen Vader quam,
Die Iacob nu al had’ gekregen,
Eer ’t Esau wist,of eens vernam,
Sprack Isaac met goede reden;
(Door Gods beleyt)
’t Geen datje soeckt, dat heb ick heden
Al wegh geseyt.
| |
[pagina 157]
| |
8. Het is te laet, wat wilje kijven"
Den Zegen is met Iacob heen:
Hy sal oock voort ghezegent blijven;
Mijn Ia, is ja; mijn Neen, is neen.
En siet, hy kond’ die niet be-erven
Hoe dat hy wrocht,
Hoe-wel hy die soo menigh-werven
Met tranen socht.
9. Let doch hier op, ghy dwase lieden,
En overleght met wijs beraet,
Soo sal het zijn, soo sal ’t geschieden
Wanneer ons die Bazuyne slaet,
Soo wonder vast, soo onverbroken,
| |
[pagina 158]
| |
Sal zijn voor ’t slot,
Het vonnis een-mael uyt-gesproken
Van onsen Godt.
10. Ick hebbe haer, sal d’Heere spreken,
Vervloeckt, sy sullen oock mits dien
In eeuwigheyt vervloeckt, versteken,
Het licht mijns aengesichts niet sien.
O! dat de mensch hem noch verkloeckte
Tot deucht, eer hy
Te hooren quam; Gaet ghy vervloeckte,
En wijckt van my.
11. Als eertijds was de Echt geschonden,
Soo most de Vrouw’ een bitter nat
[Noot van de redactie: pagina 159-160 ontbreken in het origineel] | |
[pagina 161]
| |
Wat is ‘t, dat wy ons niet begeven
Tot sulcke pa’en,
Waer door wy uyt dit wanckel leven
In ’t ander gaen?
15. De Heere sal doch niet vertragen,
Hoe-wel men dat voor traegheyt acht:
Och! neen, hy komt na sijn behagen,
Oock als de mensch hem minst verwacht.
Verleuyert niet tot hem te redenl
Gaet willigh voort,
Wie dat ghy zijt, is ’t dat ghy heden
Sijn stemme hoort.
|
|