|
| |
| |
| |
Tranen, over ’t af-sterven van den eerwaardigen, God-saligen en hoogh-geleerden C. Posthumus, getrouwe dienaar I. Christi, in sijn gemeente tot Medenblik.
| |
Kan mede gesonggen werden na de toon; O Bataviers in Nederlandt draaght rou.
| |
| |
Weent om’t verlies van uwen Herder
En overdenkt u schade verder.
Van ons heeft wegh gerukt,
Wat onheyl dat ons komt verrassen.
En schrey, ja schrey vry water-plassen.
| |
| |
De Leer van ’t suyver waar’
Heeft voor-gedient en uyt-gegoten,
Leyt nu helaas dicht toe-gesloten.
Daar leyt die waarde Man,
Geen spraak meer voeren kan,
Gelijk sy deed’ doen hy noch leefde,
Daar Doodt en Hel en al voor beefde.
| |
| |
En wederom met deftigh spreekken
Een bangge Ziel wist op te queekken.
Gods vrucht oprechte trou
Die sterkke Zuyl van ’t huys des Heeren,
Moet ghy, O Stadt! te vroegh ontbeeren.
Die geest, dat helder licht
| |
| |
Ruym vijf-maal ses en seven Iaren,
Die snellijk zijn voor-by gevaren.
Heeft hy mijn hert geroert?
Na boven, daar hy in den Hemel
Sit boven al het aartsch gewemel.
Maar ’t ons na wensch gegaan,
Had’ moeten achter staan,
| |
| |
| |
[Treurt Medenblik / barst uyt in rou]
| |
| |
| |
[Geluk / O Jongge-lieden!]
| |
| |
| |
[Alle dingen hier beneden]
| |
| |
| |
[Wel wat klinkt daar in mijn ooren?]
Soo ik meer bedenkken kon.
7. ’t Is genoegh, en ik vermoede,
Soo ghy wandelt recht te degen
8. Nimmer siet men die verwaten
Die na Gods beveelen doen;
Maar sy gaan als Palm en groeyen
| |
| |
’s Winters Somers even groen.
9. Soo ghy dit van al u krachten
O! ghy Bruydegom en Bruyt,
’t Sal u rust en vreugde geven
Alsje mondt en oogen sluyt.
10.l Bruyd’gom, lieft u Wel-beminde,
Houdt u wakker als een Man,
Laat de daadt haar selven kroonen
Wat de Deught verrichten kan.
| |
| |
11. Iongge Bruyt neyght weer u sinnen
Leeft te samen langh en lustigh
Sonder twist en sonder scheel.
12. Hemel, laat u Zegen-stralen
Neder, op dees Iongge-lien,
Geeft dat sy haar sinnen setten
|
|
Auteursrechtvrij