'Ik'

29 October.

Morgen is Fred jarig, maar ik kan nog niet schaken! Ik leer het nooit. Gister nam ik, vol ijver, stilletjes het spel en het bord uit Fred's kamer en mee naar mijn boudoir, waar ik, tijdens Fred's spreekuur, mijzelf les wilde geven.

De stukken waren gauw genoeg opgezet, - dat ging al mooi. Maar toen kwam het gewichtige aan.

In het boek stond:

e 2 - e 4	e 7 - e 5
Pg 1 - f 3	Pb 8 - c 6 enz. enz.

welke aanwijzigingen ik getrouwelijk volgde, tot den tienden zet, omdat ik toen las, dat de negende zet fout was geweest: Pf 6 - e 4, zooals er opgegeven stond, had de zwarte partij namelijk niet moeten doen. Nu, wat had ik er aan, fout te spelen? Dat kon ik óok wel zónder boek. Ik scheidde er dus natuurlijk mee uit, en Fred zal den wil voor de daad moeten nemen.

Daar komt zooeven een brief van Eva: zij met Albert en hun pleegkind Augusta komen morgen Fred's verjaardag medevieren! Ik mocht

[p. 73]

er niets van aan hem vertellen, maar het eerste, wat ik deed, was natuurlijk: het aan Fred te zeggen. Want hij noch ik houden van (wie houdt er eigenlijk van?) die overvallingen. Overigens is het heel gezellig, dat zij komen.

Ik moet nu zorgen voor een warm dejeuner, en zou dat graag wat smakelijk willen hebben. Zooals altijd in dergelijke gevallen, zal ik mijn toevlucht maar weer nemen tot mijn eeuwigen Calendrier Gastronomique.

Het diner is al in orde, dat wil zeggen, het kómt in orde, namelijk kant en klaar van den kok, volgens een door mij opgemaakt menu. Fred vond het goed, omdat het voor mij zóo véel gemakkelijker was, met het oog op den toch al drukken dag, - Ma en Meta, met Sandertje komen natuurlijk eten. En nu is het al heel geschikt, dat ik niets anders te doen heb, dan voor drie personen meer te bestellen.