27 September.
De tijd van Lex' vertrek begint nu te naderen. Den eersten October vertrekt hij. Meta is zoo stil en bleek, haar oogen liggen zoo diep, en als zij spreekt, hoor ik haar stem zwaar van tranen. Ik kan haar niet troosten, - dat heb ik nooit gekund: iemand troosten, - en toch voel ik haar verdriet zoo mee. Ma is de eenige, die haar werkelijk helpt, door haar, haar de gelegenheid ontnemend, te zitten treuren, allerlei dingen te laten doen, en tactvol met haar te praten, zonder Lex' vertrek aan te roeren. Och, dat arme kind.
Auteursrecht onbekend