Over-Ysselsche sangen en dichten

T'selve.

T'verwachten vande doot mijn herte niet bedroevet
Dewijl ick vele doo'n alreede heb geproevet.

Mijns levens eerste tijt haest nemende een keer

Gestorven is en doot, want zy en is niet meer.

Het kint verswonden is, den vryer is gaen strijcken,
Den man hem rede maeckt voor d' ouderdom te wijcken,

De jaren die ick meyn te hebben, ick gemis;

Den dach van gisteren alsnu begraven is,

De naestverlopen uyr en al de ander uyren
Gestorven zijn en doot, wantse niet langer duyren.

[p. 33]

 

Den slaep die d'eerste helft des levens my ontstal

 

Noch loeret op de helft van datter comen sal.

 

Van aenvanck sterven wy, het laetste der ellenden

 

Geen doot is, maer het end' van doden sonder ende.