Over-Ysselsche sangen en dichten

Beesten en menschen.

De aerde brenge voort wat cruypet ofte wandert,¹
In aerde sal het doch eens werden weer verandert.

Het water geve uyt het slibberige vee,

Het moet doch tsijner tijt vervuylen in de see.

1 wandert: loopt.

[p. 18]

5

De locht belaste ick met vogelen te crielen,

 

Want in de breede locht verdwijnen hare sielen.

 

Maer t'hooftstuck schorter noch, den mensche die dit al

 

Als Coninck onder ons alleen beheerschen sal:

 

Comt, laet ons (sprack de Heer) met onse handen bouwen

10

Een lichaem dat altijt den hemel can aenschouwen,

 

En uyt ons eygen mont diet alles roeren doet

 

Hem blasen in de borst een redelijck gemoet¹²

 

Bequaem om t'hoochste goet te kennen, te aencleven,

 

Te dienen sonder dwanck, en eeuwichlijck te leven.

12 redelijck: met rede begaafd.