Over-Ysselsche sangen en dichten

T'selve.

Het water datter leyt verborgen onder d'aerde
Doet blijcken dattet is van ongelijcken aerde:

Het eene metter tijt vervuylet, staende stil,

Het ander, soo het schijnt, al worstelende wil

Wel breken voor den dach, maer t' is te seer besloten:
Het derde springet wt, en met verscheyden goten

Wert constelijck geleyt door bos en ackerlant

Te geven sap en groey aen t'geen daer is geplant.

Soo gatet dien die God sijn kennis openbaerde:
De eene houtse met stil-swijgen inde aerde,

De ander hadde wel wat goedes inden sin

Maer vrees' of hoop, of nut, of schade hout hem in.

De derde blijdelijck laet zijne reden vloeyen
Op dat Gods ackerwerck mach dyen ende groeyen,

En dat door zijnen vlijt d'onwetende verlicht,

De droeve zy getroost, den sondaer opgericht.

O mensche, sydy cloeck, laet varen al de reste,
En roepet met my wt: de laetste sijn de beste.