De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert
(1640)–Jacobus Revius–
Auteursrechtvrij
[Folio R3r]
| |
 gequelt,
Sy hebben my (mach Israel wel clagen)
Van jonckheyt aen gedrongen met gewelt,
Doch nimmermeer te gronde toe geslagen.
2 Sy hebben my den rugge door en door
Geploeget, en gants jammerlijck verscheuret,
Mijn lijf doorsnee'n met menich lange voor;
Waer van men de lijctekenen noch speuret.
3 Maer God, die 't al rechtveerdelijcken doet
Hieu af, en brack der goddelosen banden.
Wie Sion haett te rugge wijcken moet,
Wie haer ont-eert self comen moet in schanden.
4 Een sulcke sy gelijck het gras, dat spruyt
Hooch op een dack, maer van de son beschenen
| |
[Folio R3v]
| |
Verdorret haest, eer men het rucket uyt,
Licht opgegaen, en lichter noch verdwenen.
5 De maeyer daer soo veel niet van en vindt
Dat hy ter noot een hant vol mocht aflesen:
Veel minder, die op 't velt de garven bindt
En can daer van een arm-vol machtich wesen.
6 De luyden die daer wandelen voorby
En spreken niet: de segening des Heeren
Sy over u: van herten wenschen wy
Dat uwen oegst mach rijckelijc vermeeren.
|
|
