De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert
(1640)–Jacobus Revius–
Auteursrechtvrij
[Folio N6r]
| |
 Heere vol genaden,
En roemet hooch syn heerlijcke weldaden.
In eeuwicheyt wilt die vergeten niet.
2 Prijst hem, die door syn goetheyt heeft vergeven
De sonden al die van u zijn bedreven,
En u ontlast van cranckheyt ende noot.
Die van 't verderf gereddet heeft u leven
Als het gevaer des doodes u deed' beven,
En croonet u met miltheyt overgroot.
3 Die uwen mont versadiget met vreugde,
Die op het nieu doet bloeyen uwe jeugde
Gelijck den arent jonck wert andermael.
Hy is de Heer, hy die rechtveerdich richtet
Dengenen die voor den verdrucker swichtet,
En maeckt dat elc na wercken loon behael.
4 Aen Mosen, op dat niemant soude dwalen,
Heeft hem gelieft syn wegen te verhalen,
Aen Israël syn wonderdaden al.
Hy is een Heer barmhertich ende goedich,
| |
[Folio N6v]
| |
Die haest vergeeft, en is tot toorn lanckmoedich
Groot van genaed' het welck hy blijven sal.
5 Maer als wy hem vergrammen ongestadich
Soo straft hy ons, doch niet te ongenadich,
Syn toornicheyt en duert niet alle tijt.
Hy handelt niet na al ons overtreden,
Noch na verdienst der wederspannicheden
Van ons begaen, maer, scheldtse geerne quijt.
6 Soo hoog' als gaet den hemel boven d'aerde
Is syne gonst en goetheyt hooch van waerde
Voor allen die in syne wegen gaen.
Soo verre't oost van't westen is gescheyden
Heeft God van ons ons' ongerechticheyden
Wt liefde en mee-dogentheyt gedaen.
| |
Pause.7 Gelijck hem plach een vader te erbarmen
Syns lieven kints, soo wil hem God ontfarmen
Dergener die hem geven plicht en eer.
Hy weet seer wel waer uyt wy zijn gesproten,
En, alsmen ons na waerde wil begroten,
| |
[Folio N7r]
| |
Dat wy zijn stof en anders niet veel meer.
8 Gelijck het gras soo zijn des menschen dagen,
Hy bloeyet met vermakelijck behagen
Gelijck een bloem ontloken op het velt:
Maer, als de wint daer eenmael overdrijvet
Op hare stee sy langer niet en blijvet,
Ia men en siet niet waerse was gestelt.
9 Maer Gods genae van eeuwicheyt sal wesen
Tot eeuwicheyt, voor alle die hem vreesen.
Op kindes kint rust syn gerechticheyt.
Aen allen die niet van syn bondt en wijcken,
Maer syn bevel betrachtende, doen blijcken
Dat sy om hem te dienen zijn bereyt.
10 De Heere in den hemel heeft gebouwet
Syn throon, waer van hy alle dinck aenschouwet,
Syn coninckrijck regeret over-al.
Dies looft den Heer, ghy engelen, ghy helden,
Die syne stem soo veel by u laet gelden
Dat ghy verricht alleen syn wel-geval.
11 Looft God den Heer ghy hemelsche heyrscharen,
En maeckt hem groot ghy vaerdige dienaren
Die wackerlijck doet wat hy u gebiedt.
| |
[Folio N7v]
| |
Dat Godes werck hem tsaem gebenedije,
In elcke plaets van syne heerschappije.
Looft God, mijn ziel, end' en vergeet hem niet.
|
|
