De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert
(1640)–Jacobus Revius–
Auteursrechtvrij
[Folio G9v]
| |
 Van mijn geswoorene vyanden.
Beschermet my, wilt my ontslaen
Van haer die tegen my opstaen.
Voor de boosdaders my bevrijde
Van wien ick soo veel onrechts lijde.
Voor sulcke luyden my behoedt
Die dorsten na 't onschuldich bloet.
2 Want siet, sy loeren na mijn leven,
In een verbont sy haer begeven.
De aldersterckste vangen't aen,
Die ick doch nooyt en heb misdaen.
Ick siese loopen, en haer stellen
Om sonder oorsaeck my te quellen.
| |
[Folio G10r]
| |
Waeckt op, Heer, en daerinne siet,
Ontmoetet my in dit verdriet.
3 Ia ghy, o Heere der heyrcrachten,
God Israëls van grooter machten,
Ontwaecket doch, en u vercloeckt
Dat ghy dees heyd'nen eens besoeckt.
Bewijst desulcke geen genade
Die trouwelooslijck doen het quade.
Sy draven op den avont-stont
En keffen als een jagers-hont.
4 Ront-om de stat sy henen swieren
Met haren mont sy vreeslijck tieren,
Gelijck een sweert is elcker woort:
Wie isser (seggen sy) die 't hoort?
Maer ghy sult lacchen noch, o Heere
Met die dus schenden uwe eere.
En die als heyd'nen sonder God
Hier leven, ghy opt laetst bespot.
5 Wat mijnes vyants cracht betreffet
Daer op hy hem soo seer verheffet,
Op u vertrou ick onbesorcht,
Want ghy zijt my een vaste borcht.
God die my doet syn goetheyt smaken
Sal my ontmoeten. hy sal maken
Dat ick mijns herten vreucht sal sien
Aen die quaetwillich my bespien.
| |
Pause.6 Doch en beneemtse niet het leven,
Maer laetse heen en weder sweven
(Dat het mijn volck houd' in gedacht)
| |
[Folio G10v]
| |
Werpt ghyse neer door uwe macht.
Heer, onse schilt, stoot haer te gronde
Om hare wel-bekende sonde,
De sonde, diese overluyt
Met haren mont self roepen uyt.
7 Laet haren voet gevangen wesen,
Om haren trots te-hooch geresen.
En om haer vloecken ongetoomt,
En om haer liegen onbeschroomt.
Verdoetse, Heer, in uwen tooren
Tot datse gantslijck gaen verlooren.
V heete gramschap haer verteer'
Dat niemant van haer wete meer.
8 Op datse claerlijck mogen mercken
Wt dese wonderlijcke wercken
Dat Iacobs God syn regiment
Wtstrecket tot des werelts end.
Laet haer dan op den avont swieren
En langs de straten grimmich tieren.
Laet haer de stat vry gaen int rond'
En keffen als een jagers-hont.
9 Laet haer om broot behoeftich sweven,
Niet hebbende waer van te leven,
En laetse treurich slapen gaen
Met honger ende dorst bevaen.
Dan sal ick uwe sterckte singen,
Mijn hert sal wesen goeder dingen,
Des morgens sal ick zijn bereyt
Te prijsen uwe goedicheyt.
10 Ghy zijt mijn borcht, in mijne nooden
Heb ick alleen tot u gevloden.
| |
[Folio G11r]
| |
Daerom sal, o ghy hoochste Heer,
Mijn harpe speelen uwe eer.
God is mijn toevlucht en mijn veste,
Die altijt by my doet het beste,
Hy maeckt dat nimmermeer en scheydt
Van my syn goedertierenheyt.
|
|
