De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert

Den xlvj. Psalm.

EEn sterckte en een toevlucht vaste
Is ons de Heer in allen laste,
Wanneer wy zijn in commernis
Syn hulpe ons stracx veerdich is.
Dies vreesen wy in geenen dinge,
Of d' aerde van haer plaetse ginge,
En de steenrotzen vallen dee
Int midden van de woeste zee.

[fol. F5v]

 

2 Al waer het dat den afgront diepe

 

Aen al haer oevers overliepe,

 

Of schoon door't ongestuyme meer

 

De bergen sprongen op en neer:

 

Noch sullen Godes stat vercieren

 

De soetjens-vloeyende rivieren

 

Daer hy die eeuwichlijcken leeft

 

Syn heylichdom en woonplaets heeft.

 

 

 

3 De Heer int midde van haer woonet,

 

Daeromme blyftse wel verschoonet.

 

God neemtse vroech in syn behoedt,

 

Dies onheyl van haer wijcken moet.

 

De heydenen uytsinnich tierden,

 

De Coninckrijcken toornich wierden,

 

Maer God met syne stemme scholdt

 

Het aerdrijck, dat daer van versmolt.

Pause.

4 Met ons in alle ons beswaren

Is God de Heere der heyrscharen.
Ons hooch vertreck en vaste slot
In aller noot is Iacobs God.
Comt hier, en wilt te recht bemercken
De ongehoorde wonderwercken
Op aerden door syn macht gedaen,
Die hy doet woest en ledich staen.

5 Oock can de Heer aen allen enden

Seer haest den wreeden oorloch wenden.
De bogen breeckt hy met zijn hant,
Ia spies en wagen hy verbrant.
Hout op, spreeckt hy, en weest indachtich

[fol. F6r]

 

Dat ick een God ben sterck en machtich,

 

Die by de heydens over al

 

Verhooget en ge-eert zijn sal.

 

 

 

6 Met ons in alle ons beswaren

 

Is God de Heere der heyrscharen.

 

Ons hooch vertreck en vaste slot

 

In aller noot is Iacobs God.