De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert
(1640)–Jacobus Revius–
Auteursrechtvrij
[Folio D3r]
| |
 comen, Heer.
Laet my u goedicheyt aenschouwen,
V waerheyt my bevrijde
Van't onrecht dat ick lijde.
2 Wilt uwe oogen t' mywaerts wenden,
En om my by te staen
Haest u van stonden aen.
Weest my een steenrots in ellenden,
Mijn burcht en hooge veste,
Doet by my doch het beste.
3 Ghy zijt mijn rots en stercke walle,
Om uwes names wil
Geleydt my sacht en stil:
Dat ick niet onverhoets en valle
Int net voor my gespannen
Van trouweloose mannen.
4 Mijn geest beveel ick in u handen,
Want ghy hebt my bevrijt
God die waerachtich zijt.
Ich hate die tot harer schanden
Op snoode leugens bouwen.
Den Heer wil ick betrouwen.
| |
j. Pause.5 Inwendich sal ick my verblijden,
| |
[Folio D3v]
| |
Verquicken mijn gemoet
In u genade soet.
Om dat ghy, Heere, in dit lijden
My niet en hebt onttogen
V minnelijcke oogen.
6 Gy hebbet my nooyt opgegeven
Aen mijne haters wreet
Die trachten na mijn leet,
Maer zijt my altijt bygebleven,
En hebbet my in vrede
Doen wand'len op het breede.
7 Mijn ziel ellendich is geplaget,
Ick ben beangstet seer,
Weest my genadich Heer.
Mijn oogen syn als doorgeknaget
En uytgeputt van weenen.
Mijn buijck is schier verdweenen.
8 In onlust ick verteer mijn leven,
Mijn tijt van iaren wort
Door suchten afgecortt
Om t' quaet, eylaes, van my bedreven.
Mijn beenderen verdwijnen
In smertelijcke pijnen,
| |
ij. Pause.9 Om harentwil die my bestrijden
Ben ick der vrienden haet,
Der na-gebruyren smaet.
Al mijn bekende gaen ter syden,
Alleene sy my laten
Waer sy my sien op straten.
| |
[Folio D4r]
| |
10 Haer herte heeft my al vergeten,
Als waer ick doot, verrot,
Oft een gebroocken pot.
En daerse syn by een geseten,
Seer vuyl sy my uytmaken
Met lasterlijcker spraken.
11 Ick schrick, terwijle sy raet-plegen
Om my van hulp ontbloot
Te brengen totter doot.
Doch hoop ick, Heer, op uwen segen,
Ick spreeck tot u aendachtich,
Ghy zijt mijn God waerachtich.
12 In uwe handen staet mijn leven.
Verlost my vant gewelt
Des genen die my quelt.
En wilt my inde macht niet geven
Van sulcke die verbolgen
My haten en vervolgen.
13 Laet over my u aenschijn lichten.
V goedertierentheyt
Sy uwen knecht bereyt
Om hem in droefnis op te richten.
Bewaert my voor oneere,
Want ick aenroep u, Heere.
| |
iij. Pause.14 De boose laet in schande comen,
En stoppet haer den muyl,
Haer lijf int graf vervuyl.
Die qualick spreeken van de vromen,
En die in hare gedachten
| |
[Folio D4v]
| |
Hoovaerdichlijck verachten.
15 Hoe groot is 't goet dat ghy bewaret
Die u met reynen geest
O Heere dient en vreest!
T' sal werden eens geopenbaret
Dat ghy om niet hem gevet
Die u in hoop aenclevet.
16 Int heymelijcke ghy haer decket
Vws aenschijns, en behoedt
Haer voor der trotsen moet.
Een tent ghy om hem henen strecket
Voor slagen arge-listich
Der tongen valsch en twistich.
17 Gelooft sy God, die hem ontfermet,
En syne goedicheyt
Heeft over my gebreyd't,
En my als in een stat beschermet
Die ronts-om is gestercket
En vast gebollewercket.
18 Als ick begonde te vertsagen
Sprack ick, het is gedaen,
Ghy siet my niet meer aen.
Doch hebdy, Heer, verhoort mijn clagen,
Als ick in tegenheden
Geschreyt heb en gebeden.
19 Hebt God lief, ghy syn uytvercoren,
De vrome hy bewaert,
En straft den stouten aert.
Geeft nimmermeer den moet verloren,
Want God vernieut haer crachten
Die op syn bystant wachten.
|
|
