De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert

(1640)–Jacobus Revius– rechtenstatus


Den xxix. Psalm. GHy aensienlijcken in macht, En ghy Vorsten groot geacht, Geeft den Heere sterckt en eer, Eert den naem van sulck een Heer. Neyget u voor onsen Coning' In syn hooch-verheven wooning'
[Folio D1r]
Inden tempel schoon en prachtich Stortet u gebedt aendachtich. 2 Op het water bruyst syn stem, Aenden hemel hoortmen hem, Sijnen donder uyt de locht Over 't grondeloose vocht Is een tuygenis der eeren En der groote cracht des Heeren, Die daer door soo merckelijken Sijne heerlijcheyt doet blijcken. 3 Godes stemme slaet ter neer Cederen, ja werpt om veer Cederen die haren top Op den Liban steken op. Libanon begint te trillen, Sirion is niet te stillen, Als de calvers, als de iongen Van den eenhoorn doen haer sprongen. 4 Godes stem de wolcken scheydt Ende vlammen daer uyt breydt. Sy doet beven de woestijn, Kades doetse voelen pijn, En de hinden soo vervaren Dats' ontijdich moeten baren, En der bosschen groene loten
[Folio D1v]
Van haer bladen sich ontbloten. 5 Maer in synen tempel weert Wert de Heere hooch geeert, Daer hem lovet yderman, Daer hem volcken bidden an. God als richter was geseten Op de sond-vloet ongemeten, Ia een coninck is de Heere Eeuwichlijck verhoocht in eere. 6 God, door wien het alles leeft, Aen den zijnen sterckte geeft. God, de gever vande vree, Deylt haer synen segen mee