De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert
(1640)–Jacobus Revius–
Auteursrechtvrij
[Folio A2r]
| |
 te samen?
Wat ist dat haer vergeefs so woeden doet,
Om onder sich een raetslach te beramen?
De Coningen der aerden sich verbinden,
De Vorsten zijn oock even-eens gesint:
Met God te strijden sy hen onderwinden,
Ia tegen God en syn gesalfde kint.
2 Sy spreken: laet ons breken van malcaer
De banden hart daer mede sy ons prangen.
En werpen wech het jock dat sy so swaer
Tot onsen dwanck aen onse halsen hangen.
| |
[Folio A2v]
| |
Maer hy die inden hemel is woonachtich
Sal om haer lacchen, want haer doen hy siet.
Haer opset sal bespotten God almachtich,
Het is doch ydel, en hy achtet niet.
3 Hy sals' aenspreken elck by synen naem,
In grammen moet, en doen haer 'thert vertsagen.
Verbaest sal hyse maken al te saem
In synen toorn die niemant can verdragen.
En spreecken: hoort, ghy die op aerden woonet,
Ick heb mijn Coninck selver opgeleyt
Syn heerlijc ampt, en hebbe hem gecronet
Op Sion, berch van mijne heylicheyt.
| |
Pause.4 En ick syn Coninck sal met sekerheyt
Van Gods besluyt de meening' laten hooren,
Welck' is, dat hy my claerlijc heeft geseyt:
Ghy zijt mijn Soon, dees dach uyt my gebooren.
Begeert van my, ick sal tot eener erven
De Heydenen u maken onderdaen,
Ghy sult van my tot eygendom verwerven
Een rijc dat tot des werelts eynd' sal gaen.
5 Ghy sult alsdan met eenen stalen staf
Verbreken die die haer niet dwingen laten.
Ghy sultse haest in uwen toorne straf
Te morssel slaen gelijck als aerden vaten.
| |
[Folio A3r]
| |
Dies schicket u, ghy Coningen op aerden
Te werden kloeck: ghy richters laet u raen,
En wilt met een deemoedich hert aenvaerden
Dees goede tucht daer ick u toe vermaen.
6 Dient uwen God met ongeveynsde deucht,
In syne vrees' gehoorsaemlijcken levet,
Vermaket u in hem met ware vreucht,
Doch so dat ghy voor syne woorden bevet.
En cust den soon dien hy u heeft gegeven,
Dat hy niet gram sy over uwe daet,
Op dat ghy niet te gronde wert gedreven
Terwijl ghy noch op uwen wege gaet.
7 Want syne gramschap lichtelijck ontbrant,
Gelijck een vyer wanneer men 't niet en achtet.
De sulcke leeft in een gewenschten stant
Die hem betrout, en op syn goetheyt wachtet.
|
|
