Japanse verzen

[p. 77]

XXIX.
De Berg van Nikko.¹⁾

Op berg, waar door rouwgroen der seder-kronen
De vlinders als uit vrees zijn truggedrongen
Waar bronzig stond na stond heen-dreunt van gongen,
Daar sluim'ren Dzjimmoe-Tenno's zonne-zonen
In tempels huivend - als uit licht-regionen -
Uit gouden muren, of di afglans vongen
Van hen, di 't Volk als steeds onzichtb'ren²⁾ dwongen
Tot eerbied en 't nu nog dien afschijn tonen.

De rosse stammen, velen honderd jaren
Staan dicht bijeen als wachters en omringen
Dien naglans van verdwenen Majesteit.
Door 't somber loof hoort men de winden varen
En in dat zwijgen als de golven zingen
Verdruisend in een Zee van Ewigheid.

1) De berg van Nikko is de begraafplaats der japanse keizers.

2) Voor keizer Moetsoe-Hito zijn rijk hervormde, waren de vorsten steeds onzichtbaar, slechts de adel mocht soms hun geheiligde persoon aanschouwen.