Japanse verzen

[p. 35]

XXXV.
Fin-de-Siècle.

De wind des Tijds verwaajt de litaniën
Van hen, di half deez' Maatschappij begrepen,
Maar voor een Wereld van Demokraatsiën
- En half voor di der Bourgeoizi benepen -
Weer staarden naar de vroegere Hierarchiën
En met hun oude glori bleven dwepen,
Zo, soms door valse Wetenschap geslepen
Of dwaas, de wrakke Kerken, Monarchiën
Steun schonken. -

Tans gelijk in een der oren

Van een reusachtig, eenzaam Boeddha-Beeld
Een vogel, als om dit te wekken, kweelt,
Wil ik dit wereldschuw geslacht, verloren,
Verdroomd in monnikschap mijn stem toedringen
En 't van de Aarde en zoete Zonne zingen.