Fabelen

L. De Wolf en de Vos, vóór den Aep pleitende.

Een Wolf zeide overal dat hy bestolen was.
Een langverdachte Vos wierd vóór het regt ontboden,
Waer meester Aep, als tolk, de wetten voorenlas.

Men hoorde de partyen nooden,

Die daedlyk vóór den regter staen.

Het pleit ging aenstonds hevig aen:

Zy schreeuwden, om te meest, elkander driftig tegen.

Nooit zag men Themis meer verlegen;

Heer Aep, op zynen regterstoel,

Wierd doof geschreeuwd door hun gewoel:

[p. 66]

 

Men hoorde wederzyds wel honderd dieften melden.

 

Na veel geraes, getier en schelden,

 

De regter komt tot zyn besluit,

 

En spreekt aldus het vonnis uit:

 

Gy, Wolf, beklaegt u híér, en u wierd niets ontnomen;

 

Gy Vos, verdient sinds lang een' brave geeseling.

 

Gy zult 't dan, eveneens, niet schadeloos ontkomen:

 

Betaelt gezamenlyk de kosten van 't geding.

 

 

 

De regter wilt híér doen verstaen,

 

Dat men de boozen nooit ligtveerdig mag ontslaen.