Fabelen

[p. 14]

VII. Het Peerd en het Veulen.

Een Veulen zag op 't yz'ren spoor

Een' reeks geladen' wagens glyden,

Een stoomtuig snelde grollend vóór;

O moeder! zei het, zie, nu ryden

De menschen met geen' peerden meer!

De zaken nemen goeden keer!

Wat heil voor onz' natuergenooten,

Steeds, sinds onheugelyken tyd,

Tot nu, gespoord, gezweept, gestooten!

Gewis, dat ge ook te vreden zyt,

Dat ge ook met blydschap moet bemerken
Eene uitvinding, die ons voor werken

En slaefschen dwang behoeden moet. -

Myn kind! zei 't peerd, gy vat niet goed

Waer onz' belangen zyn gelegen:
Want, zonder werk, wordt niets verkregen.