Mestreechter veerskes

[p. 13]

Limburgs Volksleed

Woe de Maos langs veld en wei
blink en roesj en zingk,
woe de zomer-zon in 't goud
vaan persessies blink,
't Kruus langs veld en weeg geplant
zegent Zuid tot Noord,
‘Dao is mie Vaderland,
Limburgs dierbaar oord’   (bis)

Woe me vastelaovend viert,
geere dans en zingk
woe zich errens en levensvräög
gans vaanzelf mingk,
woe me nog z'n hart verpandt
aon e geistig woord,
‘Dao is mie Vaderland etc.

Woe op berreg, in dal en wei
's zomers d'n toeris
met z'n hallef naakse preij
typisch Hollans is,
Hollans vaan de smaalste kant
vreemp aon 't Limburgs oord,
‘Dao is mie Vaderland etc.

Woe me met vandaals plezeer
melger brik en kap
landsjapssjoen vaan iewen heer
aon z'n leerze lap,
grint en kaol oet 't Limburgs land
wegschleip riechting Noord,
‘Dao is mie Vaderland etc.

[p. 14]

 

Woe 'n trupke misgewas

 

d'eige spraok neet sprik,

 

liever Hollands schone taal

 

trèk wie èllestik,

 

mèh d'n echte geis vaan 't land

 

leef in 't Limburgs woord,

 

‘Dao is mie Vaderland etc.

 

 

 

Woe mie eige vollek leef,

 

nog, Goddaank, gezoond,

 

't vollek, wat toch iewe bleef

 

trow aon Limburgs groond;

 

vaan z'n weeg tot aon ze graaf

 

trow aoch aon Gaods Woord,

 

‘Dao is mie Vaderland etc.

15-1-'50