Mestreechter veerskes

[p. 9]

Keersleedsje

't Is nach, hiel duuster, niks beweeg....
dao sjut obbins de loch vòl leech
en doezend ingele àlgeliek
zinge d'n hiemel vol muziek.

Est natus puer nobis.

Die zinge bove Bethlems stal:
‘Aon God de glorie boven al,
de luij van gooje wèl, de vreij’;
alwee gelök zeuk, vindt 't heij.

Est natus puer nobis.

En in dat stelke buig Slevrow
vol leefde ziech nao 't Kinneke tow;
Sint Joezep kiék mer; heer steit stèl
te dinke aon Gaods wondre wèl.

Est natus puer nobis.

Dao praot get boeten in de nach
en klop get op de deur; en zach
koume drei herders, ein veur ein,
't stelke in.... stèl.... achter.... ein....

Est natus puer nobis.

Ze kneelen in hun sjaopevach
en eeder heet get mètgebrach:
d'n ierste dreug 'n hierlik broed
en lèk dat op Slevrow 're sjoet.

Est natus puer nobis.

[p. 10]

 

D'n twiede, toen, e lemke gaof,

 

- dee kwaom vaan örgens, hiel wied aof -

 

d'n derde heet z'n sjaopevach

 

op de veutsjes vaan 't Keend gelag.

 

Est natus puer nobis.

 

 

 

Daan goon ze weer, en, ein veur ein,

 

veuren hun weech hun wied vaanein;

 

mèh wat ze zaoge in die nach,

 

heet hun veurgood 't gelök gebrach.

 

Est natus puer nobis.

 

 

 

Ao, es veer wie die herders zien,

 

vol leefde, zonder valse sjien,

 

daan vinde veer dezelfde pries:

 

e stökske hiemels paradies.

 

Est natus puer nobis.

Mestreech '50.