De nieuwe Harleveense doedel-sak

kweelende boere-deunen, minne-klagten, harders-zangen , drinkliederen, en klugten. Alle op bekende voysen

[p. 78]

Een Minnaar pryst de schoonheyt van zyn Clarinde.

Voys: als ik myn Philis kussen mag.

Ik Roem een daar Natuur op praelt,
Een pronck van onze Amstel Maagden,
Wien overschoonheyt meerder straelt,
Als Venus die de Goon behaagden.

Roemden ooit Paris op Heleen,

Wien schoonheyt hy hadt uytverkoren;
En prees Leander ongemeen,
Zyn Hero eer hy ky kwam te smooren.

Ik prys Clarinden wien gesigt,

Het koelste Hertje kan ontvonken,
Zy is ‘t die myn tot Min verpligt;
Door haare toverende Lonken.

Zy is ‘t die ‘s Nagts mijn Hert verkwikt,

Wen ik mijn ziel smelt in haar schootjen,
En als ze myn met bande strikt,
In ‘t aenzien van klyn Kupidootjen.

Terwijl se haer armen om mijn Hals,

Vast strengelt en wyl ik mag smaeken,
De Necktar van haer Lipjes mals:
Alwaer Iupyn zou zelfs na haeken.

Ia dat hy eens haer schoonheyt zag,

Hy sou gewis syn troon verlaeten,
En haer mee smeeken met ontzag,
Al zou Iuno zyn Vrouw hem haeten.

[p. 79]

 

Onlangs zo ly zy heel gerust,

 

In het bedaude Gras te rusten,

 

Het scheen zy waer in slaep gesust;

 

Ik wier geport tot Minne-Lusten.

 

Haer Boesem hadt zy los gedaen,

 

Waer door ‘t nieuwschierig Oog zig weyden,

 

Op haere Borsjes als een Zwaen,

 

Door ‘t wit veel blaeuwe Aders spreyden.

 

Ik liet haer slaapen in het Groen,

 

En ging terwyl haer schoonheyt roemen,

 

Wen ik die schoonheyt kan voldoen,

 

Zo wil ik myn gelukkig noemen.