De nieuwe Harleveense doedel-sak

kweelende boere-deunen, minne-klagten, harders-zangen , drinkliederen, en klugten. Alle op bekende voysen

Vryagie tusschen Krelis en Tryn.

Voys: Ik ben een Ionge Spruyt.

Tryn een brave Meyt,
Die waer verlieft op Krelis,
Sy sprak hem aldus aen:
o Waerde Soon van Meelis

[p. 53]

 

Wilt aen mayn,

 

U gonsten eens betoonen, ‘k wou u Wyf wel zijn.

 

Kreel.

 

Neen Tryn ik minje niet:

 

Ik heb een ander Maysje,

 

So schoon als een Heleen:

 

En poezel zagt van vlaysje,

 

Lief van taal;

 

Daer by zo is sy Ryk en jy bent immers kaal.

 

Tryn.

 

Wel kreel ik ben zo schoon,

 

Van vlays als sy kan weesen,

 

Ik schenk aan u mijn schoot:

 

Heel blank en waert gepreesen,

 

Krelis maet,

 

Laet ik u waysje weezen eerje van maijn gaet.

 

Kreel.

 

Al benje nog so schoon;

 

Nog wil ik u noyt minnen,

 

Daerom vry mayn geen meer

 

Gy zult mayn gonst nooyt winnen:

 

Soek een aar.

 

Ik sal met Pleuntje Trouwen ‘t hylik is al klaer.

 

Tryn.

 

o Blonde Krullebol

 

En puykje der Minnaeren,

 

Voldoe mijn lust ik wil

 

Mijn Maegdom niet meer spaaren,

 

Daer ‘s mayn schoot,

 

En maijn sneeu witte Borsjes ‘k stel het voor u bloot.

 

Kreel.

 

Wel Tryn het past geen meyt,

 

Dat sy haer teere leden,

 

Ontbloot aen een Minnaer,

 

En aen hem wil besteeden,

[p. 54]

 

Toom je Min,

 

De vinnig blaekt en brand voor my een wynig in.

 

Tryn.

 

Ag Kreel voldoe u lust,

 

En wil geen Iosip weesen.

 

‘k Ben immers glat van vel,

 

Y wilt mijn smert geneezen;

 

Wees Adoon:

 

Ik zal u Venus weezen, want ik ben so schoon.

 

Kreel.

 

Nog eens ik sal u noyt

 

Beminnen minder Trouwen,

 

Ie soekt u sin ik ook

 

Dus wilt u min ontvouwen,

 

Aen een kwant,

 

Die ras u lust voldoet en blust u Minnebrand,

 

Tryn.

 

Y Krelis toon gena,

 

Laet mijn niet hoop’loos sterven,

 

Heb ik geen Geld

 

Nogtans heb ik veel goet te erven,

 

Van mijn Oom,

 

Een Scheepen tot Oossanen aen den Overtoom.

 

Kreel.

 

Ik ga het is mayn tyd,

 

Na Pleuntje mijn beminden,

 

Tryn.

 

Hout stant o ramp hy Vlugt,

 

Van mijn als een ontsinden,

 

‘k Ben in noot,

 

Ag wrede dood rukt my dog eens in Charons boot.

 

Dus ging sy heel bedrukt,

 

Met tranen op de wangen,

 

Tot sy kwam aen een Boom,

 

Daer sy haer heeft verhangen, Aen haer bant,

 

Wat brengt de Min al menig een in groote schant.