De nieuwe Harleveense doedel-sak
(1721)–Casper van Regten–
Auteursrechtvrijkweelende boere-deunen, minne-klagten, harders-zangen , drinkliederen, en klugten. Alle op bekende voysen
Vois: Verlaat gy myn verheeven Ziel. Amenta werd door Auroor; of de Morgenstond ontwaakt.Op op ô Amentas op op,
Hoe legt gy nog zo vast te slapen;
| |
[pagina 24]
| |
Daer ik al’lang waer in den top,
En gy gelyk de Herders knapen,
Moest zijn in ‘t Grazig Velt,
En by u Galathe;
Daer gy gelykt een held,
Moest zijn in ‘t Grazig Velt,
En by u Galathe;
Met u gewolde Vee.
Amentas ontwaakt.
U droom die mijn dus heeft verlyt,
En die mijn schandig heeft bedroogen,
Ik heb daer door vergist mijn tyd,
Wyl ik mijn Lief tot meededoogen,
Moest hebben aen gebe’en,
En nu is ‘t al te laet:
Waer vind ik haer alleen.
Moest hebben aengebe’en,
Maer nu is ‘t al te laet
ô Goon geeft mijn nu raedt.
Ik wil haer zoeken langs dees Stroom,
Alwaer zy meest haer Vee gaet Wyden,
Onder een Groene Linde Boom,
Dus ging den Herder zonder byden;
Tot hy zijn Herderin,
Zag aen een klare Vliet,
Die Speelde van de Min,
Tot hy zijn Herderin,
Zag aen een klaere Vliet,
Die Speelden op haer Riet.
Hy sprak haer aen met deze re’en,
ô Galathe ô Puyk der Maegden,
Gy bent veel schoonder als Hele’en;
ô Herderin die mijn behaegden,
Vergun ô Veld Godin:
Dat ik u Schaepjes wy,
| |
[pagina 25]
| |
Wyl gy lyt in mijn sin,
Vergun ô Veld Godin:
Dat ik u Schaepjes wy,
En u niet woorden vry.
Galathé.
Neen Herder gaet vry na een aer,
Ik ben te Ionk en schuw het minnen,
Vermits de Min is vol gevaer,
En maekt zo veel verdoolde zinnen,
Ook raekt zo meenig Maegt,
Door ‘t minnen in ‘t verdriet,
Die haer te laet beklaegt,
ook raekt zo meenig Maegt,
Door ‘t minnen in ‘t verdriet:
Gelyk men veeltyds ziet.
Amentas.
Dat’s waer mijn lieve Galathe,
Maer eer ik ontrouw wier bevonden,
Wou ‘k liever dat mijn Wollig Vee,
Wier van de Wolven wreet verslonden.
Galathe.
ô Herder een Minnaer,
Die zweert wel meer een eet,
Ik hou mijn uyt ‘t gevaer;
ô Herder een Minnaer,
Die zweert wel meer een eet,
Ik wagt men voor dat leet.
Amentas.
Mijn Min o Maegt is also trouw,
Gevest op u als een Leander,
Tot zijnen Hero waerde Vrouw,
Nooyt zal mijn Liefde tot een ander
Verdraijen, ieer zo zal,
De kuysse Nimph Diaen:
Nooyt schynen in het Dal,
Verdraijen eer zo zal,
| |
[pagina 26]
| |
De kuysse Nimph Diaen
Verdooft en stille staen
Galathé.
Nou Herder het is hoog genoeg,
U trouyw die is genoeg gebleeken
Wie dagt dat van den ogtend vroeg,
Dat gy mijn zou van Liefden spreeken,
Ontfangt dan waerde Vriend,
Mijn trouw die ik u schenk,
Zy is by u verdient,
Ontfangt dan waerde Vriend,
Mijn trouw die ik u schenk.
Waer by je mijn gedenk.
| |
Besluyt.Gy Herders die hier in het Dal,
U zaft Gewolde Schaepjes wyden,
Maekt zamen vreugden met bly geschal,
En wil dat zoete Paer gelyden,
Kom Speelman stel de Toon,
Van Venus klyne Kind:
En vlegt al t’saem een Kroon,
Kom Speelman stel de Toon,
Van Venus klyne Kind:
Die vaek het hert verwind.
|
|