Een nieuw aardig prentenboek

[p. 24]

De Geschiedenis van den vliegenden Robert.

Als de regen nedervloeit,
En de stormwind tiert en loeit,
Zijn bij t'hoekjen van den haard
Kind'ren t'allerbest bewaard.
‘Neen! -’ dacht Robert, - ‘k'wil niet vreezen
Zulk een wêer moet heerlijk wezen!’
Weg snelt hij, met dollen kop
En zijn paraplutjen op.

t'Stormwêer raast met dol geweld,
Boomen worden omgeveld;
Robert zwoegt toch door, en nu
Vat de wind zijn paraplu,
En hij vliegt door t'luchtruim voort; -
Niemand, die zijn schreeuwen hoort,
Wolken snelt hij reeds op zij,
En zijn hoed vliegt hem voorbij.

Door de wolken vaart hij heen
Vruchtloos is zijn bang gesteen
En zijn hoed waait ver hem voor,
Heel den hoogen Hemel door.
Waar hij zoo is hêengesneld
Is aan niemand nog verteld.