|
| |
| |
| |
| |
Op de beroemde Vreugde-Theaters, of de Tempel van Janus, die in 's Gravenhage in de Vyver stonde opgeregt, en wat daar op is te aanmerken, als mede voor het Stadhuys, en op de Tooren, als de Vreugde wierd geviert over den gesloote Vrede, tusschen Vrankryk en de Heeren Staaten Generaal; op den 14. Juny 1713.
| |
Stem: Ik drink de nieuwe Most, &c.
Die ons alhier een vaste Vrede geeft,
Waer door ons Nederlant opnieuw herleeft,
Waer door d'Hollandze Thuyn,
Geciert is, en de Maegt haere kruyn,
Nu steets met Lauw'ren is beladen,
Het geen ons vreugde geeft.
| |
| |
Gy die 't nieuwschierig oog,
Wel eertyds sloeg omhoog,
Beschout nu eens het Nederlands Lust-prieel,
Het Haegje soet, waer in dat men nu veel
Het geen ik u hier alle gae bedien,
Het geen hier waerdig is t'aanschouwe,
Dat cierlyk staet ten toon.
Waer heeft oyt menschen hant,
Als dt Theater alhier principael,
't Geen gy hier siet van den Staet Generael,
Die siet men daer kost'lyk hier op let,
Met Wapenen seer fraey en aerdig,
Beteekent ons de lang-gewenste Vree,
En dat het Bloedig Zwaert rust in de Schee,
In vree hier leeft tot welstant van 't gemeen,
Komt sie aen d'ander kant eens vaerdig,
Daer op 't Theater staen.
Die steets van stont en uur,
Ons tyding brengt wat datter al passeert,
Voorts siet gy al het geene gy begeert,
Twee Fonteynen seer klaer,
Die siet men loopen op 't Theater daer,
Romtom beset is met Vuerwerken,
Dat hier steets spant de kroon.
Aenschout eens zaem de hoeken alle vier,
't is als met 't siet een aengenaem pleisier,
Van Janus die staet daer ten toon,
Om aen hem offerhand te geven,
Voor 't lang gewenste goet,
dat hy ons Neerland doet.
Scheyt met den Oorlog uyt,
Maekt Twist en Tweedragt nu te saem tot niet,
Aen de vier hoeken men vier Maegden siet,
Of de vier Gracien seyt men in 't gemeen,
Die zijn geciert heel net en aerdig,
d'Hollandsche Maegt in top,
In haeren Thuyn sitten als een Godin,
Daer zy steets heeft geplant de Vryheyd in,
| |
| |
Met eenen Krans op haere Kruyn geset,
In haer Tuyn met bevalligheden,
Daer in s'haer selfs vermaekt,
Terwyl de Leeuw hier waekt.
Siet toe eens met pleysier,
Den Leeuw spoegt Vlam en Vier,
't Oorlogs getuyg van Mars dat wert verbrant,
't Canon dat hoort men hier aen alle kant,
Harpauk, Trompet, Simbaele ende Fluyt,
Dat hoort men heeden Triompheeren,
Tot rust van Land en Stee.
Door 't vier aen alle kant,
Siet de Piktonnen op de staken staen,
Wyl 't Vierwerk sig alhier laet hooren aen,
De Vyver-Goden die scheppen mee vreugt:
Aen d'ander kant zoo ziet ook meede,
Piktonnen brandent staen.
En hoort wat soet gerucht,
't Hollands Hof dat scheynt hier in den Brant,
Wyl men hier doet aen Jupyn d'Offerhand,
Het Haegs Stadhuys niet min,
Dat is geciert als 't Hof van een Godin,
Twee Oyevaers staen daer beneven,
Een Leeuw tusschen haer leyt:
Dat ons maekt vol en sat,
Terwyl men siet al op den Thooren hoog,
Lantarens die in yder Menschen oog,
Alhier seer netjes staen,
Seer deftig met ligt wel belaen,
Dus is den Haeg verciert heel aerdig:
't Schynt hier als in den brant.
Gaet nu de Straaten door,
Geeft op 't gemeen gehoor:
Wyl dat men hier te samen singt en springt,
Dat haer geluyt door 't drift der wolke dringt,
Dat siet men heede alhier in den brant,
En drinken de Gesondheyd samen,
Al van ons Neerlands Staet,
'k Wensch dat het haer wel gaet.
Dees Zegen nu alhier op aerden geeft,
En onsen Staet die langen tyden heeft:
Een vree voor al 't zy groote ofte kleen,
die men nu alhier heeft verkregen,
dees lang gewenste vreugt:
|
|
Auteursrechtvrij
