|
| |
| |
| |
Dirk Ravesteins, glorie van Nederlandt, Behaalt door de Wapenen der geallieerdens. In den Jaare 1706.
Hoe triompheert den Mensch, als hy krygt d'overhand
Volkomen naar zyn beê, door 't Zwaart op den Vyand
Gelyk dat ons dit jaar, met vreugde kwam begroeten
Doen ons kloekmoedig Heïr, des Vyands magt ontmoeten
Zo gaf dien Pinxterdag, een vreugden in 't gemoet
Als men den Vyand zag, verslaagen in haar bloet?
Door Marrelburg dien Held, die haar zo kwam begroeten
En deede ruimen 't Veld, ja sloeg haar gansch in roeten
Met Ouwerkerk die dorst, hem toonen onversaagt
Door wien den Beyervorst en benden wierd verjaagt.
Hoe wiert dat Frans gebroet, verslagen door ons Helden
Dat men moest door het Bloet, gaan op den open velden
| |
| |
Het scheen daar of de Aard, met Menschen was bezaait,
Dus was door 't Oorlogs-zwaard, een menigt' neer gemaait.
Nog moest een groote magt, zig daar gevangen geven,
Louis Bourbon versmagt, verzelt van schrik en beven,
Zit hy in groote noot, zyn Leger is tot niet,
Gevangen en gedoodt, men naauwlykx Vyand ziet.
Ons Batavieren vroom, die gaan daar op haar gangen
En komen zonder schroom, voor Leuven met verstrangen,
Ja maaken haar wel haast, daar meester van die Stadt,
Zo dat het weinig Bloet, van ons gekost en hadt,
Men vind daar Proviant, veel Huisen vol een schoon,
Dat doe van onse kant, het Volk wierd aangeboôn
De Borgery niet min, die waren zeer verheugt
Dat wy tot haar begin, toebragten alle vreugt,
Zy riepen overluit, nu zal men triompheeren,
De Fransche trekken uit, die ons te streng Regeeren,
Hun kragten zyn tot niet, wy zyn van haar bevreit.
Men nu in 't kort ook ziet, dat Mechlen wert bestreit.
't Verweilde weinig tyd, men wierd daar Meester van
Schoon dat hy berst van Spyt, hy moest daar nogtans an
En geven haar gevaan, in 't kort gelyk men ziet
Zoo dat zy met getraan, voor onse Magten vliet,
Gelyk gebleeken is, want ziet in korten tyt
Wierd Brussel voor gewis, van 't Fransche Jok bevreit
Ook Aalst, Antwerpen mee, Stadt Oudenaard' en Brugge,
Ons Batavieren ree, die waaren haar te vlugge.
Hoe gink het ook voor Gendt? geef uw in onze hant
Eer men uw 't Staal toewent, waar door gy raakt aan kant,
Zy namen kort beraat, en gingen 't Accoort sluiten,
Wy, in zo goeden staat, daar in, en zy daar buiten;
Dit is een groote zaak, dat wy in korten tyt
Zoo verre zyn geraakt, dat men geen Vyand meid.
Nog komt wat vreems te voor, en klinkt gelyk een Donder,
Elk neigt hem tot gehoor, men noemt 't een Werelts wonder
| |
| |
Myn dunkt 't is een gerugt, van Barceloons Ontzetten,
De Vyand op de vlugt, hoor ik hun magt verpletten
Wie twyffelt hier nog aan: dit is een waarheit klaar,
Tot heuggenis zal 't staan, in prent, nog dag en jaar,
Dat men zoo triomphant, behaalt een groot Victorie
Den vlugt'ling tot een schant, en ons tot volle glorie.
De Vyand meenden 't zou, al vallen in zyn hand
Nu zit hy in den rou, Dien Franschen dwingelant.
Oostenden dat wel eer, drie jaaren was omringt
Ja zelfs nog maanden meer, men nu in't kort ook dwingt,
Dat moest ten vierden-dag, zig geven in ons handen,
Dus kreigt m'een groot ontslag, in al de Nederlanden,
Een Dendermonde dat, valt mee in onze hand
Den Vyand die viel plat, en boot geen tegenstand,
Zy scheinen nu ter tyd voor onze magt te schroomen,
Dus wiert Aadt heel subyt, ook uit haar hant genoomen,
In 't kort, men alles wint, waar 't Leger komt ontrent,
Hoewel 't ook Volk verslint, dat ons wel is bekent.
Moest Meenen mee niet voor ons Helde-daaden buigen?
Als daar ons Magt kwam voor, om haar te vertuigen,
Dat zy gewillig haar, zou geven by Accoort
Dog 't was een ander maar, dat van haar wiert gehoort
Zy kwaamen ons met een uit haar Canon begroeten,
Wy bleven egter staan, en kwaamen haar ontmoeten,
Met zulk een groot gewelt, zy hielden egter stand,
Zoo dat men daar door telt, veel dooden in het zand,
Men agt dat nogtans niet, maar naderen de Wallen,
Door 't grof geschut men ziet, veel Huisen neder vallen,
Door 't Bombardeeren, 't geen ook vreesselyk hield aan,
En wekten groot geween, daar bleef zeer weinig staan
Of Wiert door Bomben magt, geheel ter neer gestort,
Zoo dat des Vyands kragt, door ons benomen wort.
Die alles overal verbrant was tot haar schade
Kwamen zy op de Wal en sloegen de Chamade
Om zoo gewillig haar te geven in ons handt
Wel overblyde maar, voor dit ons Nederlandt.
| |
| |
Haar hoogmoet is gedaan, hun Stad die is verlooren,
En moet ten onder gaan, haar val is nu beschooren.
Turin dat mee in noot, op 't uiterst was gebragt
Smaakt nu Ontzetting groot, door Prins Eugenius magt
Die door een wys beleit, verwint zoo grooten Slaage,
Waar door w'in korten tyt, den Vyand wyken zaage
Confuis en op de Vlugt, Turin tot bly ontzet
Den Fransche tot gezugt, diens aanslag wert belet.
Hun Vorst vind zig in noot, de braafste zyns Soldaten,
Die bleven daar mee doot, het restant heeft verlaten
Haar Vendels en Standaars, Kanon in groot getal.
Milaan, dat is wat raars, dat boog mee door dien val,
Met andre Steeden die hun trouwigheit aanbieden,
Aan Koning Karel wie zag elders ooit geschieden
Een zulken overwinst? als Godt ons van dit jaar
Zoo minlyk heeft verlient, kom laat ons met elkaar
Voor Godt vallen te voet, en loven zynen Name
Die ons dus heeft behoedt door zyn goedheit bekwame
Geret uit noodt in tyd van swaare angst en druk.
Had Godt ons niet bevryd, Wat droevig ongeluk
Had men van den Vyand op heden moeten lyden?
God namp ons by de hand en toog voor ons te stryden,
Het geen in reden ons de Waarheid overtuigt
Gy Bataviers aanstonts, ter Aarden nederbuigt
En lovet zynen naam met waare Offerhanden.
Hy die ons roept te zaam, wil dat wy zyn vyanden
Van zonden die nog staag by hem werden gehoort,
En dat wy alle daag doen na zyn Godlyk woort
Dan zal hy ons in noodt van al onheil bevreiden;
Hy gink voor ons ten doodt, en leet zo'n bitter lyden,
Door zyne goedigheit om ons te maken vry
En redden met beleit, uit Helsche Slaverny.
Kom laat ons tot besluit hem dienen vroeg en spade
Dan stort hy vorder uit zyn Zegen in genaade
Ag kon men dees weldaat maar danken zoo t behoort,
Dies laat ons vroeg en laat, doen na zyn Godlyk woort,
| |
| |
In waar' Boetvaardigheit, en bidden ook met eenen,
Dat God in korten tyd een Vreede wil verleenen,
Die in ons vast beklyft, dat geen onnozel bloet
Daar door meer wert ontlyft. Hoe vrindelyk en goet
Zouden wy dan te zaam hier by malkander woonen
En looven zynen Naam, met Hemel schelle toonen;
Vergun ons dit, ô God! Leert dat wy zyn bereit
Te smaken tot een Lot, Hier na de Zaligheit.
| |
Byvoegsel.
Dus eindigt Ravestein zyn Triomphant Gedigt,
Dat hy den Hemel-vorst ter eeren, gaf in 't Ligt
Is 't juist niet neergestelt op brave Helde toonen,
m'Heeft reden hem daar van in dezen te verschoonen,
Gans Boskoop kende hem, van Afkomst Boere trant,
En praalt reets afgeleeft in 's Hemels Vaderlant.
C.v.Z.
EYNDE.
|
|
Auteursrechtvrij