Speceryen-geur, ofte Eene verzaameling van uitmuntende gezangen

[p. 28]

Den CXXXI. Psalm.

Myn hert, Heer, heft zich niet om hoog;
Geen trotsheid praalter in myn oog;
Ik geef geen groote zaaken voor;
Met wond'ren vul ik niemands oor.

Heb ik myn ziel niet neêrgeleid
In ootmoed, en voor U bereid;
Ja als een kind gestilt, dat weent;
Wyl 't van zyn moeder word gespeent?

Zo ik met voordacht my verhoog,
En breed van wond're dingen boog;
Na ik geproefd heb uw genaâ:
Is 't billyk, dat uw roê my slâ.

Ik hoop, met een oprecht gemoed
Te doen, als 't teed're schaapje doet,
Na 't speenen; dat, in al zyn nood,
Geen toevlucht zoekt, als 's moeders schoot.

Ik kleef U, Heer, eenvoudig aan:
Ach! had ik altyd zo gedaan.
Myn arme ziel is als een kind,
Dat aan de borst geen troost meêr vind.

[p. 29]

VI.

 

Hoop, Izraël, hoop op den Heer;

 

Geef niemand nevens Hem die eer:

 

Sta vast op 't heil, ons toegezeid,

 

Van nu aan tot in eeuwigheid.