De Hollandsche Liis met de Brabandsche Bely
(1629)–Gillis Jacobsz. Quintijn–
Auteursrechtvrij
[pagina 56]
| |
Aen Alle Kunstrijcke Schryvers, en vermaeckelicke poeeten.
Ga naar margenoot+GEleerden in het Landt; voor allen, gy Poeeten,
En Schryvers na de maet, de Kunstenaers geheten,
Waer datje wonen meugt, mijn Penne soeckt u gunst,
En doet u dese weet; ter eeren van de kunst:
| |
[pagina 57]
| |
Ga naar margenoot+Ten Eersten, dattet Dicht, in allerhande saecken,
Kan onsen droeven geeft hier stichten en vermaecken:
En dat die wetenschap noch meerder kunst in heeft,
Als ymant is bekent, die in den Lande leeft.
Ten Tweden, dat als noch geen Schry ver is gekomen,
Wie dat hy wesen mag, dien ick hier heb vernomen,
Ter Kunstes hoogste Trap: Die, tot een yders baet,
Voor u, so wel als my, nu noch te winnen staet.
Ten Derden en voor slot; dat, sonder roem geschreven,
Dit kleyn Poeetis boeck u kan te kenne-geven
Dat ick aen't leren ben en weer my allen dag,
Op dar mijn Schrijve-Pen noch hoger klimmen mag.
| |
[pagina 58]
| |
Op dan, gy Helden, op: Wilt weer op't nieu beginnen,
Om 'tvoordel van dien Trap den andren af te winnen:
Vermant u, neven my; op dat, door u Gedicht,
De grondt van onse Kunst noch vaster sy gesticht.
‘De Schryve-kunst in Dicht heeft sijn verborge streecken,
‘Die niemant onser al heeft, na behoor, bekeecken:
‘Ick vindet allen dag, als ick aen't schryven ben,
‘En leer, geduyrig aen, de streecken van de Pen.
‘'tIs een verborge-saeck, die moeyte kost in't soecken:
‘Hy, diese vinden kan, schrijft goede Dichte boecken.
‘De wevers maecken rijm: Poeeten sohry ven Dicht,
‘Die onsen dommen geeft, door wetenschap, verlicht.
| |
[pagina 59]
| |
De Rust-klanck van het Dicht, daer vele niet op letten,
De Eer van onse Kunst, is, na Poeete-wetten,
Een schone wetenschap en over-groot cieraet:
Want, daer hy niet en is, het dichten mancke gaet,
Aenmerckt den Rust-klanck, hier, volstandig in het lesen:
Daer moet hy alle tijdt, tot een vercierssel, wesen.
Die sick met dichten moeyt, en hier op niet en let,
Dien sal de Penne-Kroon niet worden opgeset.
Voorts moet, na mijn verstanr, de Rust-klank in de Dichen
Van elven, negen, tien, en acht syllaben, lichten:
Maer, in den minder-slag is 'tmisluydt niet so groot,
Als't in den meerder is; waer in het harder stoor.
| |
[pagina 60]
| |
Doch, ick heb my gewent, in negens ende achten.
Dit mede gae te slaen: Wilt oock nu daer na trachten,
Indienet u belieft: Op dat de wetenschap
Van onse Dichte-Kunst kom' op den hoger Trap.
Noch sijnder achten, viter en seven hippel-sangen,
DaerGa naar margenoota sy sick laten sien, vooraen in d'eerste rangen:
Maer, in gemeynen Dicht, die min als achten slaet,
Geldt dese regel niet, die op den Rust Klanck staet.
Om nu de Eygenschap van desen regt te schryven,
Dit is niet wel om doen. Laet dan die Eere blyven
Dien Groten Hemel-Heldt, die, uyt den bogen Throon,
Instort der Schryvers Pen een soeter Dichte-toon.
| |
[pagina 61]
| |
Dies wilt de Poeesy, na haer waerdije, roemen,
En niet meer, als men plag, spots-wyse, rymen noemen:
Die't niet in spot en doet, die doetet onbedacht,
Of, heeft de Schryve-Weet niet, na behoor, in acht.
Wy roemen, niet vergeefs, de Kunst van Dichte-maken:
Nadien d'ervarentheyt ons leert, in dese saecken,
Dat niemant is volleert; maer moet, gestadig aen,
Noch leren allen dag, om goeden Dicht te slaen.
Geen woort wort neergeset, geen letter ook geschreven,
Of, daer werd rede-maet, met wete, van gegeven.
Hy, die den ryme-klank, om woorden wille, maekr,
Die heeft de Dichte-Konst, door bottigheyt, versaekt.
| |
[pagina 62]
| |
Hier staet een Goude-Pen te winnen, met een Krone
Die ick u allegaer, ter Eere-berg, Vertone.
Schrijft nu en rept u seer; laet dan het Vonnis staen
In't oordel van degeen die goede maten slaen.
De Wijsheyt komt van Godt, den Gever van het schryven.
Hy, die dit wel betracht, sal in Heer den beklyven.
Dies wordt de 'Schryve-Pen, ter Eeren dus gekroont,
Op deser Berges Top, uyt Godes Wolck, vertoont.
Wy hebben niets van ons, als ydelheyt en sonden,
Die wy, helaes! begaen, tot aller uyr en stonden.
Ga naar margenoot+Vaert nu hier mede wel, en geeft dien Groten Heer
Van al u Schryve-Kunst, alleen de meerder Eer.
Vwer E. dienaer en goeder vriendt, G.I.Q. | |
[pagina 63]
| |
 |