Sedigh leven, daghelycks broodt (1639)

[p. 83]

XXV. Barbier. 25⁺

Barbiers werck is wel haest gheleert,¹
By onsen tydt te ruggh' ghekeert:²

Men scheert den baerdt, men spaert het haer:³

Mans lock, mans sin, vlieght wanckelbaer.⁴

⁺

+ K2

1 Barbiers werck: scheren; haest: vlug.

2 By ... tydt: in onze tijd; te ruggh' ghekeert: teruggekeerd. Dit vers verwijst naar de mannenmode in Puteanus' tijd: lange haren en gladde kin.

3 men spaert het haer: men laat het haar lang. Van deze mode getuigen tal van portretten.

4 De haartooi en de zinnen van de man veranderen gemakkelijk, zijn onstandvastig.

+ Vergelijk Seneca, Ep. 114.21: ‘Je kunt waarnemen dat ook zij aan dezelfde wet [nl. dat een verwijfd uiterlijk een teken is van een verwijfd karakter] gehoorzamen die hun baardharen helemaal of gedeeltelijk epileren, die hun lippen glad scheren en schaven en de rest van hun baard vrijuit laten groeien.’
Een gelijkaardige hekeling van het scheren vinden we bij Huygens, SNM 7 (Barbier): ‘Hadde ick een merghen lands die 'ck soo dicht hoijen mocht/ Als mannen kost'lijck mal haer backhuysen doet maeijen,/ Een zeissen soud'ick voor een scheermes leeren swaeijen;/ Veldscheerer wild'ick zijn, en waer' haest rijck gewrocht.’
Over het uiterlijk van de stoïcijnse wijze, meer bepaald de haartooi, zie inleiding p. 30.