Honderd veertien Nederlandse brieven van Erycius Puteanus aan de astronoom Michael Florent van Langren

LXXX (fol. 100)

Seer vermaerde Heer ende Vriendt,

Ick hebbe in V.L. brief met blytschappe gelesen den lof van Don Francisco de Melo, met droefheyt de ellendigheyden vanden kriegh in Artois, met de wreetheyt der Francoysen. Daertoe is nu geslagen het verlies van Bapame. Arien sal ons wat vertroosten, ist dat wy haest vandese plaetse konnen meester worden. Aen Don Francisco de Melo schryvende (soecke een goede occasie) sal niet laeten alsulcke mentie van V.L. te maecken, als V.L. deughden, verstandt, wetenschappe, ende onse vrientschap is verheyschende. Gelyck V.L. met den Pagador, alsoo hebbe ick met den Rentmeester des Conincks alhier te doen. Dese lieden trots doort geldt dat sy handelen, syn weynich achtende de konsten, die steunsels syn van krych ende peys, om datse de selve niet en verstaen. Eenen Melo, een man der mannen, sal ons, hope ick, helpen, ende niet min de geleerdheydt, als de wapen achten. Hier sende ick een briefken van onsen goeden ende wysen vriendt Wendelinus, aen my aldus open gesonden. Het gene hy bidt, ben ick mede biddende, waermede wy ende de naekomelingen aen V.L. sullen verbonden syn. Hoc

[p. 129]

erit, lumen de suo lumine aliis accendere, ac nihilominus lucere. Alle myn begeeren is, dat ick V.L. alhier, met dit goede weer mochte genieten. Waermede ick, muyne huysvrouwe, ende kinderen, aen V.L. aen Jofvrouwe ende huysgesin senden onse hertelycke groetenisse. In Loven den 12. Octob. 1641.

V.L. van herten

Vriendt ende Dienaer

E. Puteanus.