Honderd veertien Nederlandse brieven van Erycius Puteanus aan de astronoom Michael Florent van Langren

LXXII (fol. 86)

Seer goede ende vermaerde Vriendt ende Heer,

Ommers ick verblyde my ganschelyck, dat V.L. saecken nu soo verre gebrocht syn, datter haest een ende van komen sal. Soo haest als V.L. ghedaen sal hebben, bidde ons te willen besoecken: sal alsoo toonen het gene ick teghen den Italiaenschen Taggher geschreven hebbe. Het is in ghedaente van eenen brief, hoewel boeck, ende goet aen V.L. als aenden ghenen die de Longitudo voorhanden heeft, ende gevonden, dat alle d'andere nauwelicks en hebben dorven soecken. De uytlanders sullen sien, wat men in Neerlandt doen kan: maer en sullen altemael Michalori verkeerde hersenen niet volghen. Mynen boeck heeft den tytel van spel. Want alsulcken mansch en is niet weert, dat men hem met ernst syn bottigheyt ende boosheyd voor ooghen stelle. Het sal myn Michalorus Heautontumerumenos: welck woort syn kracht heeft. Dan als V.L. sal hier syn, sullen wy oock van dit woordt spreken: ende vande Latynsche spraecke, die soo

[p. 121]

licht kan gheleert worden, als de Francoyssche, of eenyghe andere. Myne verkoutheyd duert noch ende dwinght my by den heert te sitten: alsoo dat ick eenen siecken mensch gelyck ben: hope tot volle gesontheyd te komen, die ick V.L. Jofvrouwe, ende kinderen wenschende ben

V.L. ghetrouwen dienaer

E. Puteanus

In Loven den 10. Febr. 1638.

Mynen soon Justus doet syne groetenisse.