Honderd veertien Nederlandse brieven van Erycius Puteanus aan de astronoom Michael Florent van Langren

LXXI (fol. 85)

Seer vremaerde ende beminde Heer ende Vriendt,

Mynen soon Justus gaet wederom naer Brussel, om te voleynden, het gene in myne saecken begost is. Het gelt is traech, ende daer resteren noch te ontfangen 1500 guldens, dewelcke waeren geordonneert betaelt te syn in Junius; daer wy nu naer October gaen. Ick en kan niet gerust syn, of ick en hebbe dit geit in myn handen. Ick meene oock, datter geen swaericheyt vallen en sal, dewyl ick nu soo lange patientie gehadt hebbe. Nu bidde ick V.L. haer te willen gereet maecken om als mynen soon wederom koempt, met hem te komen: het welcke ick van herten bidde, sullen te saemen alsdan raet nemen, om V.L. saecken tot een gewenscht eynde te brengen, ende sullen hier toe alle middelen ende vrienden te samen gebruycken. Twee ofte dry daegen en sullen niet te vergeefs syn: sullen mede spreken vanden hemel ende van

[p. 120]

d'eerde. Gelyck ick inden sin hebbe om eenen sonwyser op een van dese mueren te maecken, soo soude ick geerne V.L. hulpe genieten. Bidde daerom dat V.L. eenyge instrumenten, daer toe van nooden, mede brenge. Voorder wy sullen malkanderen ons hert openen, ende genieten de vryicheyt van onse goede vrientschap. Waermede ick myn hertelycke groetenisse doende ben, mede aen de lieve huysvrouwe ende kinderen. In Loven, den 12 Septemb. 1637.

V.L. vriendt als broeder

E. Puteanus

Maestricht blyft noch daer, om reden. Wy verwachten hier desen middach den Prins Cardinael. Meer sal Justus seggen.