Honderd veertien Nederlandse brieven van Erycius Puteanus aan de astronoom Michael Florent van Langren

VIII. (fol. 9)

Seer goede Heer ende Vriendt,

Ick meene dat V.L. nu den brief aenden Raetsheer Meulevelt met het oordeel van Doctor Sturmius op Palmeti seequestien, waerby het myn oock was, sal ontfangen hebben. Hier is nu t' geen ick verandert hebbe op de nieuwe lichten. Nochtans dien Don Francesco d'Avila, en hadde geen groote oorsaecke om my te berispen, dewyl ick het woort van momento t' geen indivisibel is niet gebruyckt en hebbe, maer wel Articulo temporis. Articulus temporis est pars temporis, ende kan gedeelt werden. Oock in een seer korte spatie van tyt, kan t' geen verlicht is doncker worden, ende t' geen dat doncker is verlicht worden jae dit selve moet soe te seggen in een moment geschien. Dan ick en wil in geen dispuyt treden. Gelyck V.L. sin is, soo heb ick nu den mynen verandert, ende hebbe willen gebruycken het woordeken Momento, om te toonen dat Articulus wat anders is. Nochtans Don Francesco hadde wel syne opinie konnen geven, sonder de myne te berispen: dewyl hy versocht is geweest van V.L. om syn oordeel te geven op

[p. 37]

V.L. nieuwe lichten, ende mee op t' geen ick geschreven hadde. Sommige menschen soecken schyn van wetenschappe, als sy ymant berispen konnen. Soo gaet dan den Raetsheer Roose naer Spangien? Ick soude gaerne aen hem schryven, dan en kan vandage niet, om dattet nu tyt is dat de boden vertrecken. Sal daerom oock eynden, doende myne vriendelycke groetenisse. V.L. sal my schryven hoe mynen brief aen den Raetsheer Meulevelt aggreabel geweest is: en wat hy vorder van de saecke van 't Aerarium is gevoelende. In Loven op 't Casteel, den laesten October, 1630.

V.L. dienstwilligen Vriendt van herten toegedaen,

Erycius Puteanus.