Medenblicker scharre-zoodtje
(1650)–Hendrick Jansz. Prins–
Auteursrechtvrij
[pagina 188]
| |
Stem: Seght my schoon Godinne.
OCh! wat is het van de mensch,
Schoon dat hy sijn volle wensch
Hier gheniet op aerden?
't Is soo ras daer mee ghedaen,
Als hy we'er moet hene gaen,
En de reys aenvaerden.
| |
[pagina 189]
| |
2.
Wat is van sijn grooten roem?
Anders niet als van een bloem,
En noch min te seggen:
Als de Noorden windt eens blaest,
En daer vinnigh tegen raest,
Moet s' haer neder-leggen.
3.
Maer, wat is des menschen kindt,
Alsser maer een kleyne windt
Van hem werdt gedreven;
Alsser maer een schrale lucht
Sich gaet geven op de vlucht,
Eyndicht niet sijn leven?
4.
Daer leyt dan het doode lijf
Stom, en doof, en koudt, en stijf;
't Leven is daer henen:
Alle pracht, en hoovaerdy,
Alle schoonheyt is voor-by,
En als roock verdwenen.
5.
Ia, daer leyt het nietigh dier
Soo gantsch yslijck, dat men 't schier
Niet en durf aenschouwen:
Daer de Wormen, daer de Pier,
Onder haer, op haer manier,
Feest mee sullen houwen.
6.
Door de stanck, en vuyligheyt,
Werdt de doode wegh-geleyt,
En na 't graf gedraghen,
In een kuyl van seven voet,
Daer hy voort in rusten moet,
Tot het weer sal dagen.
| |
[pagina 190]
| |
7.
Hoort dan hier ghy grootse lie'n,
Als ghy dit komt aen te sien
Waer de dooden leggen,
Wilt my dan het onderscheyt
Tusschen Vrouwe, tusschen Meyt,
Boer en Adel, seggen?
8.
Scheydt my nu den naeckten Slaef
Van den hoogh-gebooren Graef
En de grootste Koningh
Van den meesten Bedelaer,
Onderscheydtse van me ka'er,
In haer donckere wooningh.
9.
Ghy die nu gedurigh lacht,
Ghy zijt oock van dit geslacht,
Dat ghy moet bederven:
Want dit is een stale Wet,
Alle menschen is gheset
Eens te moeten sterven.
10.
Laet ons dan voor alle dingh,
Dese vaste reeckeningh
Voor ons selven stellen,
Dat het graf ons oock verwacht,
En daeromme wel verdacht
Onse daghen tellen.
C. P. Rhijnenburgh. 't Is noyt te deghen. |
|