Medenblicker scharre-zoodtje

[p. 183]

Een ander op de voorgaende stof.

O eerste Sond'! ô Hoovaerdy!
Ghy brenght de felste Doodt voor my.

Stem, Van Helena.

1.

DE Slangh die nijdigh was,
En listiger dan al,
Heeft d'eerste mensch seer ras
Gebracht tot eenen val:
Door sijne leydigheyt
Wist sy hem te bedrieghen.
Volbracht dit snoode feyt
Door het vervloeckte lieghen.

2.

Sie hier de mensch nu naeckt,

Ellendigh, en bespot,
Strafwaerdigh, en mismaeckt,
Heel sondigh voor sijn Godt.
Nu leyt sijn hoovaerdy,
Om Godt ghelijck te wesen,
Ter neder aen een zy,
Sijn hert dat is vol vreesen.

[p. 184]

 

3.

 

Wat isser nu begaen?

 

Wat isser nu ghewracht?

 

De mensch kan niet bestaen,

 

Is in de doodt gebracht:

 

De Aerd' is hem een vloeck.

 

Wat heeft hy, laes! verkooren?

 

Godts even-beeldt is soeck:

 

Hy durft sijn Godt niet hooren.

 

 

 

4.

 

Door anghst verberght hy hem:

 

Maer, laci! al te laet.

 

Uyt Eden komt een stem;

 

Na klaghen niet en baet:

 

Ghy sult met moeyt', in sweet,

 

V kost nu moete winnen.

 

Godt doet hem dese weet,

 

Dat hy heeft gramme sinnen.

 

 

 

5.

 

Een yeder neem dan acht

 

Op 't ghene Godt ghebiedt,

 

En van de sond' hem wacht,

 

Of seker straf geschiedt:

 

Sijn woordt is eeuwigh waer,

 

Na 't werck hy loon sal gheven:

 

Gaet in syn weghen klaer,

 

Soo krijghje 't eeuwigh leven.

   G.S.D.

Des Hemels Heer,, Van als de eer.