De werken. Deel 21. Brieven aan Cd. Busken Huet 1861-1868

[p. 112]

LXIV
Amsterdam, 24 Maart 1865.

Lieve Vriend!

It is a long road which has no turning; eindelijk schijnt voor ons de keer gekomen, - het is niet aan mij de goedheid te misprijzen, met welke Gij X en Z weêr in genade aanneemt! Mogen zij boete doen - en beterschap!

Mevrouw Bosboom houdt mij ‘den scheele’ ten goede om den wille van Nicolas, die met zijn oud vrijheidlievend rijmpje haar hart gestolen heeft! Laat zij intusschen voorzigtig zijn, - de schalk n'en est qu'à ses premières fredaines. Als wij eens weêr een al te zoet hoofdstuk krijgen, moet hij andermaal uit den hoek!

Hierbij de twee eerste halve bladen van het bal, maar waarin nog niet wordt gedanst. Ik heb ongemerkt, hier geschrapt en daar aangevuld - maar de hoofdzaak gelaten, en dat niet enkel dewijl zij er op gesteld was. Madeleine is haar door Uwe inspiratie eene lievelingsfiguur geworden, blijkbaar geeft zij er hier en daar iets van zichzelve in. Als ik daar aan ga wijzigen, mijne hand, ik gevoel het, zal onvast worden. Hier en daar een toetsje, dat durf ik wagen, maar verder gaan, neen. Madeleines gereformeerdheid boezemt mij geen belang genoeg in, om haar prettig in beeld te brengen, zij heeft, en dit is haar lof in de oogen der schrijfster, den echten haat tegen Rome; als ik haar lief zou hebben, ik zou iets hoogers eischen!

Toch ben ik zeker dat, moge zij ons minder bevallen, de figuur bij het publiek fortuin zal maken, vooral ook door het volgend gedeelte. Mogt ik niet ongelukkig geslaagd zijn het bal wat leven bij te zetten, dan zal zij te beter uitkomen; zeg mij toch eens, als Ge ook die bladen zult hebben gezien,

[p. 113]

waar het aan ligt dat dat te teekenen was, terwijl die pruderie religieuse alleen te beschrijven viel?

Het slot van het bal, de verschijning van Bacx, blijve ik meesterlijk vinden, en men moet Mevr. Bosboom zijn om ondanks al haar ingenomenheid met die gereformeerde puritaine, dat zelfde meisje zoo dol op dien mooijen ritmeester te doen verlieven!

Gij gaat Zondag naar den Haag, Mevr. B. had ons gaarne mee zien komen, maar Gij hebt te veel bezoeken af te leggen. Ik heb haar geschreven, dat wij dit tot een mooijen zomerschen dag uitstellen, om dan eens zamen naar Scheveningen te gaan. Wees er bij dezen toe uitgenoodigd, mais en attendant, arrangeer een dag bij gelegenheid der bloemententoonstelling om zamen bij ons te eten.

Heden Van Kampen sprekende, kwam het gesprek op A.C. Kruseman. Deze had, voor eenige weken hier zijnde, aan V.K. gezegd, dat ik wel boos op hem scheen. En het was hem niet ingevallen dat hij toch wel eens had kunnen aankomen. Quel drôle de monde!

Heb dank voor het genot van de Débats! Wij zullen misschien van de zegelwet verlost worden, maar of wij daarom feuilletons zullen krijgen, het lezen waard - allez voir s'ils viennent, Jean! Hedenmiddag ter beurze prees mij een lid van den Raad het boekske van Koopmans van Boekeren, waar zoo aardig wordt aangetoond, dat Van Alphen eigenlijk geen begrip had van eene kinderhand, dewijl hij geloofde dat deze vijf of zes pruimen kon bevatten.

‘Maar, mijnheer! leest U poëzy, en kan U zich dan niet voorstellen dat een kind, zoo goed als wij, meer begeert dan het omvamen kan?’

Dat was een ligt schot, toen kwam het schrootvuur.

‘In Engeland of Frankrijk, Mijnheer! zou iemand van Uw stand te veel smaak hebben, om dergelijke dingen te lezen;

[p. 114]

daar vindt men niet maar: o zoo aardig! maar denkt een oogenblik na!’

En daar heeft men dan ook een letterkunde, met auteurs van allerlei rang.

Ik geloof niet dat hij mij weêr met Koopmans van Boekeren aan boord zal komen, en ik zal hem dankbaar zijn als hij 't laat!

Welk eene kwelling voor Uwe oogen! maar weten moet Gij nog dat Mevrouw Bosboom van Hoey VII zonder proef is, eerst moet ik Uw oordeel kennen, eer ik de laatste revisie verzend.

Vele groeten van Sophie. Veel genoegen zondag.

De Uwe.

Vrijdagavond.