De werken. Deel 21. Brieven aan Cd. Busken Huet 1861-1868

VIII
5 December 1863.

Lieve Vrienden!

Hoe ik wenschte, dat gij nooit dat aardige opstel van Rigault: ‘Les Jouets d'Enfant’ hadt gelezen!

Nevensgaande kleinigheid voor Gideon¹ zou er dan beter afkomen.

Maar nu gij het eenmaal kent, au risque van de Engelsche sujetten te verfoeijen, lees het nog eens over en vermaak u met den wansmaak onzer overburen, terwijl het jongsken de lieve kleine handen vol heeit met die soliede blokken.

Ge beproeft het misschien, maar het gaat niet. Ieder oogenblik wordt Mama niet enkel afgeleid, maar geroepen, om uit te leggen wat die groepen beduiden. Lieve hemel, wat heb ik gedaan! Volstrekt niet gedachtig aan de les: ‘Qu'on éloigne des yeux de l'enfant tous les objets qui altèrent en lui l'idée de la beauté’ (zie mij dien verwenschten roodrok eens aan! - of die crinoline! - of dien cygne monstrel), bezorg ik Mama hoofdpijn, om allerlei geschiedenissen te bedenken bij die onmogelijke toestanden.

Wat haalde mij dan toch over om dat ding te kiezen?

Ik geloof haast eene geheime sympathie met mevrouw Elize, systeem Fröbel, the Cube. Inderdaad, ik heb legkaarkaarten voor kinderen altijd eene kwelling gevonden. Die lieve vingertjes, zegt men, hanteren ligt die kronkelende stukjes; maar zij breken ze ook, en dan is de pret er af. Ook laat

1 * Een engelsche blokkendoos, als Sint-Nikolaasgeschenk.

[p. 17]

er zich niets anders van bouwen. Ook kan men ze niet door de kamer gooijen naar lust.

Zie eens, Gideon, daar kunnen deze tegen!

Eerst bouwen we er een toren van Babel van.

Om valt hij.

En nu kegelen wij er mee.

Daar gaan zij over de tafel! Dan door de kamer. Zit ze na, jongen. En hij giert het uit, en het doel is bereikt!

Zondag is de vergadering, als ge weet, ten mijnent. Wanneer zullen wij u zien, lieve Vriend? Er valt het een en ander te bepraten, vooral hoe gij over het Politiek Overzigt denkt.

Vele groeten van Sophie. Gooi maar, Gideon!

Van harte de Uwe.