|
| |
[Siende mijn tijdt meest is passeert]
Na de Wijse: Van Haerlem Soeten-dal.
Siende mijn tijdt meest is passeert,
Moet ick dit Liedt noch dichten,
Ter eeren Godt, van mijn Huysweert,
En mijn naesten, soo de Schrift leert,
Oft yemandt mochte stichten.
Alle dingh heeft sijn tijdt, 't is weer,
't Komen en 't scheyen mede,
d'Ervarentheydt dient ons tot Leer,
Daerom moet ick mijn Huys te meer
| |
| |
Van den Propheet hier neven,
Beschickt u Huys, maeckt u bereydt,
Ghy moet sterven, dus niet en beydt,
Ghy mooght niet langer leven.
Gelijck het komen is geschiedt,
Soo staet het scheyen rede,
Daer staet niet stil, ghelijck men siet,
Want al wat komt gaet weer tot niet,
't Leven en sterven mede.
Ick ben gelijck een Pelgrom teer,
Die veel lijdt, en moet swerven,
In 't adwesen al van den Heer,
Verlanght nae Huys van herten seer,
En nae een saligh sterven.
Ick ben als een Zee-man in noodt,
Die veel aenstoot moet lijden,
Van vrienden en vyanden snoodt,
Met veel moeyten en prijckel groot,
t'Huys komende is blijde.
Ick ben gelijck als een vreemt gast,
Die wel in 't Huys logeeren,
Maer 'k heb geen eygendom noch last,
Als d'Huys-heer wil, of het my past
Of niet, ick moet passeren.
Wie in een vreemt Huys woont, verstaet,
Mach al sijn wil niet hebben,
Daer gebreeckt veeltijdt yet, of raet,
Want alles verloopt en vergaet,
Gelijck als Vloedt en Ebbe.
Mijn aerdtsche Huys dat vergaet seer,
't Wordt oudt en vol gebreken,
| |
| |
Mijn stijlen en glasen, 't is weer,
Deur en venster, en alles meer,
Is met swackheydt ontsteken.
Ick heb in dit huys gelogeert,
Stijf twee-en-tsestigh jaren,
Op condivi, soo de Schrift leert,
Moetick, als den Huys-heer begeert,
Maer of ick noch, mijn goe Huys-heer,
Wat in dit Huys sal woonen,
Soo bid ick u van herten seer,
Dat ick 't bewoon tot lof en eer,
't Is weer, ick heb immers hier gien
Blijvende stadt noch erven,
Maer wat Godt wil dat moet geschien,
Dat's mijn Huys-heer, en troost allien,
Iae mijn leven en sterven.
Want leef ick, soo leef ick den Heer,
Sterf ick, ick ben des Heeren,
Ick stel mijn wil in sijn begeer,
Daerom moet ick mijn huys te meer
Beschicken nae Godts leere.
Godts woort moet mijn Leer-meester zijn,
Iae 't recht-snoer van mijn leven,
Gelijck Hiskia dede fijn,
En bidden Godt t'allen termijn,
Ick weet dat dit aerdtsche Huys teer
Eerst gebroken moet wesen,
En dat ick een Timmeringh weer
Heb by Christum, nae Paulus leer,
| |
| |
Christus heeft dit huys wel gekocht
Voor my, door sijn genade,
Maer met condici wel bedocht,
Dat hy het weer aennemen mocht,
Als het hem dunckt geraden.
Ick weet wel dat mijn Huys-heer klaer
Noch leeft, en my sal loonen,
Genadelijck uyt liefden maer,
En my opwecken sal hier naer,
Door Christum sijnen Sone.
Daerom moet ick mijn Huys-heers woordt
En doen daer nae met goet accoort,
En beschicken mijn huys alst hoort,
Christus is mijn leven, 't is weer,
Daerom bid ick, mijn goe Huys-heer,
Ick stel mijn wil in u begeer,
Mijn hert, gemoedt en sinnen.
Want ghy zijt my een getrouw Godt,
En goe Huys-heer waerachtigh,
Daerom moet ick nae u gebodt
Mijn huys beschicken, dat is 't slot,
Prince, mijn Godt, ghy zijt, och ja!
Een goe Huys-heer met namen,
Ick bid van herten om gena,
Siet my doch aen met Hiskia,
Door Iesum Christum, Amen.
I.H. Pos.
|
|
Auteursrechtvrij