|
| |
[Het is een droevigh dingh]
Na de Wijse: O! ongheluckighen dagh.
Het is een droevigh dingh,
Hoe dat een mensch soo sonderlingh
Tot ydelheydt zijnde ghesint,
En loopt met siende ooghen blint.
't Is een bedroefde tijdt,
Die wy haest worden quijt,
Want ons leven met smert verslijt,
En als men alles overleydt,
Soo isset al 's werelts ydelheydt.
's Werelts doen is doch niet
| |
| |
Dan hertseer en verdriet,
Iae onghestadigh als een riet,
Weeght 's werelts doen en ydelheydt,
Soo ist al niet, ghelijck men seydt.
Verleent my vroegh en spa,
Dat ick op uwe weghen ga,
Verlost my doch uyt dit verdriet,
En met ghenaden op my siet.
Maer 't vleesch is my altijdt rebel,
Den geest is willigh 't vleesch is kranck,
Het wil altijdt den ouden ganck.
Een mensch die is ghelijck
Een Sogh die leydt in 't slijck,
Spreeckt veel van Godts ghenaden rijck,
Hy wil van Godt ghenaed ontfaen,
Maer wil niet tot het water gaen.
Den bijl die is al klaer,
Een boom is haest ghevallen, maer
Waer dat hy valt 't zy Zuydt of Noort,
Men van gheen weder-keeren hoort.
Dus mensch, bedenckt u wel,
Den tijdt verloopt seer snel,
Denckt dat den doodt haest komen sel,
Hy komt als een dief in der nacht,
Hier om, o! mensch, hebt goede wacht.
En waeckt met neerstigheydt,
Als Maeghden wijs bereydt,
En als die sijnen Heer verbeydt,
Gheleerst, ghespoort, jae bereydt staen,
| |
| |
Om nae den wille Godts te gaen.
Blijvende plaets, och! neen,
Maer moeten alle van hier scheen,
Hoe lieven vriendt, 't zy Wijf of Man,
Als de doodt komt moet men daer van.
t'Wijl Godts wil moet gheschien,
Laet ons neerstigh met dien
Ons rekeninghe wel doorsien,
Of wy voor Godt derven bestaen,
En met pons pack te merckt gaen;
Daer men nae Schrifts vermoen,
Daerom laet ons tot deughden spoen,
Ons hert suyveren en ghemoedt,
En doen oprechte ware boet.
t'Wijl sijn ghena noch open staet,
Verlaten 's werelts ydelheydt,
Op dat men 't niet te laet beschreyt.
Daer sal voor Godt niet blijven staen,
Hoe rijck, hoe schoon, hoe kleyn, hoe groot,
Alst Godt belieft soo komt de doot.
Prins vol barmhertigheydt,
Lof, eer, en danckbaerheydt,
Zy u, o! Godt in eeuwigheydt,
Ons doch met ghenaden aensiet,
Amen, hier mee eynd ick dit Liedt.
I.H. Pos.
|
|
Auteursrechtvrij