Middelieër liedboek
(1651)–J.H. Pos–
[pagina 320]
| |
Soo yemandt gebreck heeft
Aen oprechte wijsheden,
Die versoeck met gebeden
Van Godt die 't alle menschen geeft.
Wie soeckt, die vindt waerachtigh,
Wie klopt, wert op-gedaen,
En wie daer bidt aendachtigh,
Die verhoort de Heer krachtigh,
En sal hier nae goedt loon ontfaen.
Godt laet hem oock wel binnen,
Van die hem soecken fijn,
Met hert, gemoedt en sinnen,
Hem vreesen en beminnen,
Die sal hy wel genadigh zijn.
Daerom laet ons voorsichtigh
Van herten tot hem gaen,
Doen boet en bidden stichtigh,
Dan sal Godt ons oprichtigh,
Door Christum in genaed ontfaen.
Maer een mensch door swackheden,
Heeft van hem selven niet,
Daerom moet hy met reden
Versoecken met gebeden
Van Godt om sijn genade siet.
't Is waer, Godt is genadigh,
En oock bermhertigh fijn,
Daerom moet men gestadigh,
Van herten reyn weldadigh,
Godt vreesen en gehoorsaem zijn.
Daer zijn twee dinghen rede,
Die den mensch dolen doet,
Dat's ongehoorsaemheden,
En eygen-wijsheydt mede,
| |
[pagina 321]
| |
Teghen Godts Woordt en leere goet.
Bewaert my voor vier dingen,
Dat bid ick u, o! Heer,
Als gierigheydt gieringe,
Beveynstheydt sonderlinge,
Voor eygen-wil en ydel eer.
Dese dingen onreene
Baert groote ergernis,
Oae 't is oock seer gemeene
Onder grooten en kleene,
Dit leert d'ervatentheydt gewis.
Om dat stracks nae 't vermonden
Geen oordeel en geschiet,
Of straf en werdt bevonden,
Daer door geschiet veel sonden,
Want 's menschen hert is vol verdriet.
En wijckt soo van den Heere,
En sijn genade groot,
Verzeylt in sonden seere,
Tegen Godts Woordt en Leere,
In 't eynde de eeuwige doodt.
Daer zijn eylaes! t'aenschouwen,
Nu veel Christenen fijn,
Die meenen met vertrouwen
Datse dan zijn behouwen,
Als sy in de gemeente zijn.
Maer sy letten seer weynigh
Op Godt noch op sijn Woort,
En leven seer vileynigh,
In sonden seer onreynigh,
Gaen al in 't oude leven voort.
Een mensch lijckt in 't vertoonen
Een sloot of grippel net,
| |
[pagina 322]
| |
Is in 't eerst klaer en schoone,
Maer nae ouder gewoonte,
Verwoest en vervuylt weer te met.
Of als huysen in steden
Fraey opgepronckt vertoont,
Komt in de Keucken rede,
Of deelter erf mede,
Dan siet men eerst wie datter woont.
Een mensch heeft veel gebreken
Als men hem recht doorsiet,
Ydel en loos van treken
In sijn leven en spreken,
Acht eylaci! op Godts woort niet.
Maer alsser komt plas-regen,
Storm en harde windt,
Als de slagh-boegh loopt tegen
Dan is men stracks verlegen:
Daerom versint eer ghy begint.
Vrienden waeckt op rechtveerdigh,
Bedrieght u selven niet;
Doet boet en bidt volheerdigh,
Dan sal ons Godt lofweerdigh,
Genadigh zijn door Christum siet.
Prince, mijn Godt Almachtigh,
Ghy kent mijn swackheydt teer,
Daerom bid ick aendachtigh,
Van herten reyn waerachtigh,
Zijt my genadigh lieven Heer.
I.H. Pos. |
|