Middelieër liedboek

[Och! waren 't al Godts vrienden]

Na de Wijse: Alst begint.

Och! waren 't al Godts vrienden,
Die roepen, Heere, Heer,
Maer die het niet en mienden,
Noch doen niet nae sijn leer,
Exempels hoort nae desen, soo wy lesen.

[p. 279]

 

Adam is door schoon praten

 

Van 't Wijf en Slangh verleydt,

 

Nam den Appel en aten

 

Door onghehoorsaemheydt,

 

Doen is Adam ghevallen, voor ons allen.

 

Cain toornigh t'onvreden,

 

Sloegh sijn broer Abel doot,

 

Door onghehoorsaemheden,

 

Quam hy in lijden groot,

 

Hy most vluchten met schande, uyt den lande.

 

d'Eerste werelt verheven,

 

En Sodomaes boosheyt,

 

Loths huysvrou is staen bleven,

 

Door ongehoorsaemheyt,

 

Daer door zijn sy verdroncken, en versoncken.

 

Vrienden verstaet wel desen,

 

En oock Israel klaer,

 

't Beloofde Landt ghepresen,

 

Was haer toe-geseyt, maer

 

Door onghehoorsaem gissen, mosten 't missen.

 

Siet die 't Kalf aenbeden,

 

En de Hoereerde4rs quaet,

 

De murmureerders mede,

 

En Corach obstinaet,

 

Storven in de woestijne,

 

Met veel pijne.

 

Want ongehoorsaemheden

 

Maeckt Achan blindt en loos,

 

Gelijck als Eli dede

 

Over sijn Sonen boos,

 

Sy mosten daerom sterven, met haer erven.

 

Saul den eersten Coningh,

 

Wert seer haestigh verleyt,

[p. 280]

 

Van 't Rijck sonder verschooningh,

 

Om ongehoorsaemheyt,

 

Godt is van hem geweken, 't is gebleken.

 

Salomon wijs en machtigh,

 

Veel vreemde Vrouwen trout,

 

Godt waerschout hem aendachtigh

 

Doen Salomon wert oudt,

 

Die neyghden hem sijn herte, met veel smerte.

 

Den Propheet Nathan seyde

 

David des Heeren sin,

 

Ahia vroom uyt-leyde

 

Ieroboam niet min,

 

Elias Achab mede, sijn boosheden.

 

Den Man Godts wert gesonden

 

Tot Nechel van Iudat,

 

Om 't Woort Godts te verkonden,

 

Dronck water en broodt at,

 

Tegen 't Woort Godts gegeven, 't kost sijn leven.

 

Leest van Manasses gangen,

 

Om sijn groote boosheydt,

 

Wort tot Babel gevangen,

 

En in boeyen geleyt,

 

Doen ginck hy hem bekeeren, tot den Heere.

 

Men leest van Ionas mede,

 

Hy vluchte voor den Heer,

 

Sijn ongehoorsaemheden

 

Bracht hem in prijckel seer,

 

Hy most in 't water sincken, schier verdrincken.

 

Och! Vrienden laet ons waken,

 

Gehoorsaem in 't gebedt,

 

Gewis den dagh sal naken,

 

Seydt Christus, hier op let,

[p. 281]

 

Dat wy 't t'eeuwigen dagen, niet beklagen.

 

Christus klaeght met beswaren,

 

O! Ierusalem goet,

 

'k Heb u willen vergaren

 

Als men sijn Iongen doet,

 

Ghy hebt niet willen hooren, 't was verloren.

 

Wee u Capernam schoone,

 

Wee u Bethsaida fijn,

 

En Corasin, u Ioone

 

Sal haest verstooten zijn,

 

Dat ghy mijn kracht en daden, ginck versmaden.

 

Denckt hoe de dwase Maeghden,

 

En boosen Knecht aensiet,

 

Den Rijcken Man beklaeghde

 

Sijn lijden en verdriet,

 

Haer roepen en schoon praten, 't mocht niet baten.

 

Och! Vrienden dat wy dochten

 

Wat ongehoorsaemheydt

 

Al doet, en te weegh brochte,

 

Gelijck Samuel seydt,

 

Wy souden Godt met namen, gehoorsamen.

 

Prince, dit's t'onser leere,

 

Alles van Godt voorseydt,

 

Daerom laet ons den Heere

 

In der gerechtigheydt

 

Vreesen en gehoorsamen, eeuwigh, Amen.

I.H. Pos.