| |
| |
| |
[Ick was eens jongh, maer ben nu oudt]
Nae de Wijse: Och! Broeders weest doch, &c.
Ick was eens jongh, maer ben nu oudt,
Doch sagh noyt in mijn tijden,
Wie Godt vreest en op hem vertrout,
Hier niemandt gebreck lijden,
Daerom en vreest voor geen gepijn,
Godt is nae-by den genen fijn,
Die hem vreest en gehoorsaem zijn.
Godt te vreesen dat is verstant,
Dat is beter dan offerhant,
Daerom soeckt den Heere met spoedt,
Door een oprecht geloove goedt,
Vrest hem van herten met ootmoedt.
Christus die seydt Mattheus klaer,
Seven, tot ons, met reden,
Soeckt den Heere van herten, maer
Klopt neerstigh met gebeden,
Wie soeckt die vindt, wilt dit verstaen,
Wie klopt, die wort open gedaen,
Wie bid, die sal genaed ontfaen.
Want die het oore heeft gesticht
Sou die niet hooren mede?
En die het ooge geeft 't gesicht,
Sou die niet sien met reden?
En die het herte plant, 't is weer,
En stelt de menschen Wet en Leer,
Die siet en hoort alles van veer.
| |
| |
Godt die de Berghen heeft ghemaeckt,
En scheyt de Winden krachtigh,
En gheeft te kennen onghelaeckt,
De menschen seer aendachtigh,
Wat in den toe-komenden tijdt
Sal gheschieden, daerom met vlijt,
Vreest Godt ren hem ghehoorsaem zijt.
Wascht en reynight u voor den Heer,
Helpt Weed'wen en Weesen teer,
Wilt Godt van herten vreesen,
Ghy sult, seyt Esaias fijn,
Het landt besitten, verstaet mijn,
Maer ghy moet Godt ghehoorsaem zijn.
Ghy zijt alle mijn vrienden goet,
Spreeckt Christus t'onser leere,
Ist dat ghy mijnen wille doet,
Godts beloften sten vast en meest,
Al op condici soo men leest,
Ist dat ghy Godt van herten vreest.
Een Vrouwe, soo Lucas verklaert,
Riep, hoe saligh ghepresen,
Ist lichaem dat u heeft ghebaert,
Ia Vrouwe, seyde Christus fijn,
Wie Godts woordt hoort, verstaet wel mijn,
En dat bewaert, sal saligh zijn.
Iacobus spreeckt met goet accoort,
Zijt gheen hoorders in desen,
Maer doenders nae des Heeren woort,
Dan sult ghy saligh wesen,
Door 't werck en ghenade goet,
| |
| |
Want Godt verhoort den ghenen soet,
Die hem vreest en sijn wille doet.
De vreese Godts leert dat men moet
En doen oprechte ware boet,
Met hert, ghemoedt en sinnen,
Och! vrienden, neemt waer uwen tijt,
Doet boete, waeckt en bidt met vlijt,
Vreest Godt, en hem ghehoorsaem zijt.
Ick siew gheen nader raedt voor Godt,
Hem vreesen, ende sijn ghebodt
Daerom vreest den Heere met spoet,
Houdt sijn ghebodt oprecht en goet,
Saligh zijt ghy, ist dat ghy 't doet.
Daerom bid ick, o! Prins en Heer,
Zijt my hier in ghenadigh,
Dat ick mach leven nae u leer,
Ghehoorsaem en weldadigh,
Sober, Godtsaligh en danckbaer,
En vreesen Godt van herten maer,
Amen, o! Heer, dat worde waer.
I.H. Pos.
|
|